تَوَسَّلْ بِنَا فِى كُلِّ هَوْلٍ وَشِدَّةٍ  *   اَغِيثُكَ فِى اْلاَشْيَاءِ دَهْرًا بِهِمَّتِى

  اَنَا لِمُرِيدِى حَافِظًا مَا يَخَافُهُ  *   وَاَحْرُسُهُ فِى كُلِّ شَرٍّ وَفِتْنَةٍ 

 مُرِيدِى اِذَا مَا كَانَ شَرْقًا وَمَغْرِبًا  *   اَغِثْهُ اِذَا مَا سَارَ فِى اَىِّ بَلْدَةٍ

 فَيَا مُنْشِدًا نَظْمِى فَقُلْهُ وَلاَ تَخَفْ  *   فَاِنَّكَ مَحْرُوسٌ بِعَيْنِ الْعِنَايَةِ 

 وَكُنْ قَادِرِىَّ الْوَقْتِ لِلّٰهِ مُخْلِصًا   *  تَعِيشُ سَعِيدًا صَادِقًا بِمَحَبَّتِى

   Beşinci satırdan sonra gelen hatime-i kaside:

وَجَدِّى رَسُولُ اللّٰهِ اَعْنِى مُحَمَّدًا * اَنَا عَبْدُ الْقَادِرِ دَامَ عِزِّى وَرِفْعَتِى

    İşte evvelki beş satırda, beş vecihle ve beş tevafukla şimdi hizmet-i Kur’aniyenin başında bulunanı gösteriyor:

   Birinci Vecih: Ahirdeki satırda   تَعِيشُ سَعِيدًا   ismini sarahatle haber vermekle beraber, maişet hususunda izzet ve saadetle geçineceğini haber veriyor. Evet Hocamız, küçüklüğünden beri fakr-ı haliyle istiğna-yı tam ile beraber, maişet hususunda en mesud bir zattır.

   İkinci Vecih: Aynı satırın başında   وَكُنْ قَادِرِىَّ الْوَقْتِ   fıkrasıyla o müridine diyor ki: “Vaktin Abdülkadir’i ol.” Bu   قَادِرِي   kelimatı, hesab-ı ebcedî ile üç yüz yirmiş beş eder. Üstadımızın lâkabı Nursî olduğu cihetle, Nursî’nin makam-ı ebcedisi üç yüz yirmi altı ediyor. Bir tek fark var. O tek eliftir. Bin manasında “elf”e remzeder. Demek bin üç yüz yirmi beşte Şeyh-i Geylânî’ye mensup bir zat, Şeyh-i Geylânî tarzında hakikat-ı Kur’aniyeyi müdafaa etmeye çalışacak. Hakikaten Üstadımız, bin üç yüz yirmi altı senesinde -Hürriyetin ikinci senesi- mücahede-i maneviyeye atılmıştır.