fıkrası ile, kendi hazinesinin bir kısım pırlantalarını ahirzamanda neşreden Risale-i Nur’u şahid gösterip Celcelutiye’yi bir hazine-i ulûm ve bir define-i ilmiyedir diye bihakkın medh ü sena edebilir.

   Üçüncüsü: Malûmdur ki, bazen gayet küçük bir emare, bazı şerait dahilinde gayet kuvvetli bir delil hükmüne geçer, yakîn derecesinde kanaat verir. Bana böyle kanaat veren çok misallerinden yalnız sabık beyan ettiğim bir tek misal bana kâfi geliyor. Şöyle ki:

   Hazret-i İmam-ı Ali (r.a.)  تُقَادُ سِرَاجُ النُّورِ   fıkrasıyla Risale-i Nur’u tarihiyle ve ismiyle ve mahiyetiyle ve esaslarıyla ve hizmetiyle ve vazifesiyle gösterdikten sonra, Süryanice isimleri tâdad ederek münacat eder. Otuz iki veya otuz üç adet isimlerde iki defa  بَعْدَهَا   kelimesini tekrar eder. Biri, Yirmi Yedincide  وَذَيْمُوخٍ بَعْدَهَا  diğeri, Otuz Birde  وَبَازُوخٍ بَعْدَهَا  der. İşte Risale-i Nur’un Sözler’i otuz üç ve bir cihette otuz iki; ve Mektubat namındaki risalelerin dahi bir cihette otuz iki ve bir cihette otuz üç olup bu münacatla mutabık olması ve yalnız risale şeklinde iki adet zeyilleri bulunması ve o zeyillerin birisi Yirmi Yedinci Sözün ehemmiyetli zeyli ve diğeri, Otuz Birinci Sözün kıymetdar zeyli olması ve o iki Zeyl Risalesinin müstakil mertebe ve numaraları bulunmaması ve  بَعْدَهَا   kelimesi dahi aynı yerde, aynı manada tevafuk etmesi bana iki kere iki dört eder derecesinde kanaat veriyor ki; Hazret-i İmam-ı Ali (r.a.) tebeî bir mana ile ve işarî bir mefhum ile Risale-i Nur’a, hattâ zeyillerine bakmak için öyle yapmış. Daha çok karineler ve birer Söze işaret eden münasebetler var. Fakat gizli ve ince olduklarından zikredilmedi. ^(Haşiye)