geçen dehşetli günahlara keffaret ve gelecek müthiş belâlara ve anarşistliğe bir sed olabilsin.

   Salisen: Bu Ramazan-ı Şerif’te Kur’an’ı zevk ve şevk ile okumak, benim çok ihtiyacım vardı. Halbuki elemli hastalık, maddî-manevî sıkıntılar, yorgunluk ve meşgalelerin tesiriyle telâş ettim. Birden Husrev'in şirin kalemiyle mucizatlı cüzler ve Hafız Ali ve Tahirî'ye pek çok sevap kazandıran parlak ve kerametli Hizbü’l-Ekberi’l-Kur’aniye’yi birbiri arkasından okumağa başlarken öyle bir zevk ve şevk verdi ki, bütün o yorgunlukları hiçe indirdi. Hiçbir vesveseye meydan vermeyerek, pek parlak bir surette ders-i Kur’aniyeyi onlardan dinlerken bütün ruh u canımla arzu ettim ve kasd u azm ettim ki, mümkün olduğu derecede aynı Hizbü’l-Ekberi’l-Kur’aniye gibi fotoğrafla mucizatlı Kur’an’ımızı tab’edeceğiz, inşaallah...

اَلْبَاقٖى هُوَ الْبَاقٖى

Kardeşiniz

Said Nursî

۞۞۞

بِاسْمِهٖ سُبْحَانَهُ  

وَ اِنْ مِنْ شَىْءٍ اِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ

اَلسَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللّٰهِ وَ بَرَكَاتُهُ 

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Evvelâ: Nur’un fevkalâde has şakirdleri, Sikke-i Gaybiye müştemilâtıyla, o evliya-ı meşhureden, kırk günde bir defa ekmek yeyip kırk gün yemeyen Osman-ı Halidî’nin sarih ihbarı ve evlâdlarına vasiyeti ile ve Isparta’nın meşhur ehl-i kalb âlimlerinden Topal Şükrü’nün zâhir haber vermesiyle çok ehemmiyetli bir hakikatı dava edip, fakat iki iltibas içinde bu biçare, ehemmiyetsiz kardeşleri Said’e bin derece ziyade hisse vermişler. On seneden beri kanaatlerini tadile çalıştığım halde, o bahadır kardeşler kanaatlerinde ileri gidiyorlar. Evet onlar, On Sekizinci Mektubdaki iki ehl-i kalb çobanın macerası gibi, hak bir hakikatı görmüşler, fakat tabire muhtaçtır. O hakikat da şudur: