Ve bu tarih ise; sabıkan yirmi birinci ayetin hatimesinde zikredilen inkılâb-ı fikrî sadedinde: Avrupa’nın bir müstemlekât nazırı Kur’an’ın nurunu söndürmesine çalışması tarihine ve Resaili’n-Nur müellifi dahi ona karşı o  inkılâb-ı fikrî sayesinde o nuru parlatmağa çalışması aynı tarihe hem yedi surede yedi defa  تِلْكَ اٰيَاتُ الْكِتَابِ  aynı tarihe, hem طٰسٓ تِلْكَ اٰيَاتُ الْقُرْاٰنِ  dahi aynı tarihe, hem هَدٰينٖى رَبّٖٓى اِلٰى صِرَاطٍ مُسْتَقٖيمٍ  dahi aynı tarihte, hem  اِنَّ رَبّٖى عَلٰى صِرَاطٍ مُسْتَقٖيم  dahi şeddeli ( ن ) bir ( ن ) sayılmak ve tenvin sayılmamak cihetiyle aynı tarihe, hem فَاَعْرِضْ عَنْهُمْ fermanı dahi aynı tarihe, hem  نُورَ اللّٰهِ بِاَفْوَاهِهِمْ وَاللّٰهُ مُتِمُّ نُورِهٖ dahi aynı tarihe bil’ittifak muvafakatları elbette remizden, işaretten, delâletten ziyade bir sarahattir ki; Risale-i Nur o nur-u ilâhînin bir lem’ası olacağını ve düşmanları tarafından gelen şübehat zulümatını dağıtacağını mana-yı işarîsiyle müjdeliyor. Hem bu cifrî ve müteaddit ve manidar tevafuklar ise, kuvvetli bir münasebet-i maneviyeye istinad ederler.

   Evet Resaili’n-Nur’un yüz yirmi dokuz risaleleri, yüz yirmi dokuz elektrik lambalarının şişeleri misillü Kur’an nur-u âzamından uzanan tellerin başlarına takılıp o nuru neşrettikleri meydandadır. Risale-i Nur’un yarı ismi iki defa bu cümle-i ayette bulunmasıyla o münasebeti pek letafetlendiriyor.

   YİRMİ SEKİZİNCİ AYET:

   Sure-i Tevbe’de,

يُرٖيدُونَ اَنْ يُطْفِئُوا نُورَ اللّٰهِ بِاَفْوَاهِهِمْ وَيَاْبَى اللّٰهُ اِلَّٓا اَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ