فَفِى الْجَنَّةِ خَالِدِينَ   onun haberidir. Bu haber ise, makam-ı cifrîsi olan bin üç yüz kırk dokuz adediyle, bin üç yüz kırk dokuz tarihinden beşaretle remzen haber verir. Ve o tarihte bulunan Kur’an hizmetkârlarından bir taifenin ashab-ı Cennet ve ehl-i saadet olduğunu mana-yı işarîsiyle ve tevafuk-u cifrî ile ihbar eder ve bu tarihte Risale-i Nur şakirdleri Kur’an hesabına fevkalâde hizmetleri ve tenevvürleri ve çok mühim risalelerin telifleri ve başlarına gelen şimdiki musibetin, düşmanları tarafından ihzaratı tezahür ettiğinden, elbette bu tarihe müteveccih ve işarî, tesellikâr bir beşaret-i Kur’aniye en evvel onlara baktığını gösterir. Evet  فَفِى الْجَنَّةِ خَالِدِينَ ’de şeddeli ( ن ) bir ( ن ) sayılmak cihetiyle, ( ت ) dört yüz ( خ ) altı yüz; bin eder. İki ( ن ) yüz, bir ( ى ) iki, ( ف ) bir ( ل ) iki yüz; diğer ( ل ) otuz, ikinci ( ى ) on, iki ( ا ) iki, bir ( ج ) üç, bir ( د ) dört, kırk dokuz eder ki; yekûnu bin üç yüz kırk dokuz eder. Bu müjde-i Kur’aniyenin binden bir vechi bize teması, bin hazineden ziyade kıymetdardır. Bu müjdenin bir müjdecisi bir sene evvel görülmüş bir rüya-yı sadıkadır. Şöyle ki, Isparta’da başımıza gelen bu hadiseden bir ay evvel bir zata rüyada (ona) deniliyor ki:

   “Resail’in-Nur şakirdleri imanla kabre girecekler, imansız vefat etmezler.”

   Biz o vakit o rüyaya çok sevindik. Demek o müjde bu müjde-i Kur’aniyenin bir müjdecisi imiş. ^(Haşiye)

    YİRMİ YEDİNCİ AYET:

     Sure-i Saff’da, 

    يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللّٰهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللّٰهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ  ’dur.

Bu ayetteki  نُورَاللّٰهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللّٰهُ مُتِمُّ نُورِهِ  cümlesinin makam-ı cifrîsi, bin üç yüz on altı veya yedidir.