hâkimlerinin tahkikatı, onların da sathî tahkikatı, mülhid zalimlerin evhamlarına istinad ettikleri için biçare Aşçı Hüseyin, koca Antalya şehri hükmünde tutup; yetmiş yaşında ateh getirmiş bir ihtiyarı koca Aydın vilâyeti gösterilerek, “Bir daire-i teşvik” manası verilmiş ve hakeza diğerleri bunlara kıyasen büyütülmüştür.

   İkinci Nokta: Makam-ı iddia tecyizeme medar gösterdiği yedi-sekiz Lem’a olup her bir lem’a lâakal bin kelimeden ibaret iken bir-iki kelimenin zâhirî nazarlarında tenkide lâyık görülmekle güya bütün o Lem’alar medar-ı tenkiddir diye, tecziyeme sebeb gösteriliyor. Tenkid edilen on-on beş kelime yerine on-onbeş kitabı gösteriyor. Bu ise, bir habbeyi on kubbe yapmaktır. Tecziye ise, hassas bir mizanda hata ile ceza tartılır; böyle ifratkârane ittihamlara maneviyatın mizanı olan adaletin ilaçları nev’inden olan cezaları o mübalağalı ittihamlara göre verilmez.

   Hem kitapların fihristesi olan On Beşinci Lem’ada hiç mevcud olmayan bazı risalelerin mevzuundan bahsettiğinden o mücmel mevzuatı koca bir risale ve tafsilli cevap yerinde olarak gösterilmiştir. Halbuki Fihriste ile hiçbir cihetle muaheze olamaz. Hem, Fihriste ne dediğimi beyan etmiyor, yalnız cevap verdiğime işaret ediyor. Cevabım nedir ve nerededir; mahiyeti anlaşıldıktan sonra tecziyeme bir medar gösterilebilir.

   Bu yüksek mahkeme-i âdilenin adaletinden ve heyetin de hakperestane vicdanlarından kuvvetle ümid ederim ki, tecziyemle bu zamanda beni inkâr-ı adalete sevk etmeyecektir. Beraatime ve Risale-i Nur’un hürriyetine karar verilmesine inayet-i ilâhiye bu yüksek mahkeme-i âdileyi muvaffak eylesin.

***