çok cihetlerle itham etmek ve bizi vurmak için çalıştıkları halde; bunların hiçbirinde tutunacak bir emare bulamadıklarından, en nihayet bir madde-i kanuniyenin, kuyud-u ihtiraziyeyi nazara almayarak, zâhirî umumiyetinden istifade edip, hiçbir zîakıl kabul etmeyecek ve onlara hak vermeyecek bir nokta ile bizi itham ve mahkum etmek istiyorlar. Evet, bahsedeceğimiz noktayı, dünyada hiçbir zîakıl, hakikat olarak kabul etmez; ve zerre miktarı insafı olan, bu iftiradır diyecektir. O nokta şudur:
“Said-i Kürdî dini siyasete âlet ediyor!” tabiridir. Bu tabirdeki ithamı çürütecek on beş-yirmi delilden ziyade ve beş-on kadarı müdafaatımda zabtınıza geçirilenlerden birisi şudur ki:
Yüzler şahidin şehadetiyle isbat etmeye hazır olduğum şu beyan edeceğim hâlim, o ithamı esasıyla çürütüyor. Şöyle ki:
Dokuz sene oturduğum Barla Köyü halkının müşahedesiyle ve dokuz ay ikamet ettiğim Isparta’daki dostlarımın şehadetleriyle ve beni yakından tanıyan dostlarımın işhadıyla, on üç senedir ki, siyaset lisanı olan hiçbir gazeteyi, ne okudum ve ne de dinledim ve ne de istedim. Hattâ mühim birkaç hadisede, şahsımla alâkadar zannedilen ve herkesi meraka sevkeden vakıalardan bahseden gazeteleri okumak arzusu bulunmadı ve okumadım ve okutmadığımla beraber, yüz risale içinde on-on beş maddeden başka bütün mesaili, ahirete ve imana ve hakikate müteveccih olduğu hükûmetin tedkikat-ı amikasıyla tezahür eden Risale-i Nur, sekiz-dokuz sene evvel hükûmetçe Kanun-u Medenî kabul edilmeden ve medar-ı tenkid bulunan o, on-on beş maddeyi yasak edecek kanunlar çıkmadan evvel yazıldığı halde, “Said, Risale-i Nur ile dini siyasete âlet ediyor.” yani kâinatta en yüksek ve mukaddes tanıdığı bir hakikat-ı kudsiye olan din-i hakkı ve iman-ı tahkikîyi, siyasete, yani ihtilâlkârane, en tehlikeli ve en günahlı ve çok hukukun zıyaına sebebiyet veren akîm, süflî bir maksada âlet etmiş denilir mi?.. Böyle diyenler, ne kadar daire-i akıl ve insaf ve vicdandan uzak düştükleri ve uzak hükmettikleri anlaşılmaz mı? Elbette bu yüksek mahkeme-i adalet, böyle asılsız evham ve isnadatları ref’edip, hakkımızda ihkak-ı hak edecektir. Gerçi kanunları bilmemek eksere göre bir mazeret teşkil etmez.
