Biçare Husrev’in de o kitaptan bir nüshası vardı. Mukabele etmek üzere onu birleştirmiş, taharri esnasında üçü birden alınmıştır.

   Hem, karar verenlerin sathî tedkikatına bir delil de şudur ki: Yirmi senelik risalelerimin bir kısımının fihristesi olan On Beşinci Lem’anın her bir parçasını birer risale zannedip, o Fihriste’de bahsedilen bazı meselelerle muahezeye kalkmışlar. Hiç fihriste ile muaheze edilir mi? Ve onların her bir parçasına birer risale nazarıyla bakılır mı?

   Hem, Barla’dan müfarakatımdan bir sene sonra odamın bir köşesinde imzasız, pek eski bir mektup bulunmuş. O mektubu benden sordular. İmzasız, belki yedi-sekiz sene evvel birisi tarafından gelmiş veyahut birisi tarafından oraya sokulmuş. Arabî kelimatın Türkçe’den kaldırılmasına dair birisi fikrini yazmış. Bunu medar-ı muaheze ediyorlar. Mektub benim değil. İmzası yok. Bir seneden beri terkettiğim bir odada gayet eski bir tarzda ve mektuba ehemmiyet verildiği ve cevap yazıldığına dair bir emare görülmediği halde, medar-ı ittiham tutulmuş. Daha kararnamedeki sair noktaları bunlara kıyas edilsin.

   Misafir sorgu hâkimleri gücenmesinler. Bütün kuvvetimle onların bana isnad ettikleri “ifsad” ve “halkı idlâl” ve “menfi duyguları”, “siyasetçiliği” reddediyorum. Ve onların vazifesine ve şahıslarına ilişmiyorum. Fakat, tahkikatlarında istinad ettikleri esasat, garazkâr muhbirlerin evhamlarıdır. O misafir sorgu hâkimlerinin benim bu şiddetli ifademden gücenmeye hakları yoktur. Çünkü onlar, bizim hayat ve memat meselemizde dikkatsizlikleri ile bize ilişiyorlar. Ve kelimeler üzerinde hayatımızla oynuyorlar. Biz gücenmedik. Yalnız hakkımızı müdafaa ediyoruz. Ben şiddetimle onların efkârlarını tezyif etmiyorum; belki evhamlarını izale ediyorum. Ve “aldandınız!” diye bir parça enaniyetlerine ilişiyorum. Bundan gücenmeye hakları yoktur. Yüksek mahkeme ise, elbette bana ve sorgu hâkimlerine yüksek makamda âdilane bakar.

   Dördüncü Nokta: Kararname, haksız ve dikkatsiz olduğundandır ki, Harb-i Umumî gibi bir musibet-i azîmeyi ve memleketimizde vilâyat-ı şarkiyenin Ermeni Komitesi yüzünden katliamlara ve vilâyat-ı garbiye ehlinin çokları Yunanlar tarafından Rumlar eliyle katillerine sebebiyet veren ve fitne-i âhirzamanı andıran çok fitnelere mazhar olan bu asra, “yüz bin defa yaşasın Cehennem” dediği; ve Rum ve Ermeni Komitelerinin münafık gaddarlarını