Biz, en ince, nazik muamelâta dair şifreli, mizanlı mektup yazmamışız ki; mektubun her bir kelimesi ince elekle ve mizan ile tartılsın.

   Meselâ: Halil İbrahim'in iştiyak ve ısrarına karşı bir taltif ve doğrultmak için demiştim: Halil İbrahim’e yazınız ki; “Sen istediğin gibi risaleleri çoklar istiyorlar. Birinci tebyizi tercihan size gönderildi.” Bu mektuptan murad: “Sen bizden risaleleri isteme, senin gibi çoklar ister; fakat ben yazdıramıyorum ve veremiyorum. Çünkü, kimsem yoktur. Birinci tebyizi yani, kendime ait olan bir tek nüshayı size gönderdim.”

   Hem, mahkemece çok medar-ı bahs olmuş; bir kutu derununda birkaç risale ve bir miktar da zerdali kurusu ona gönderilmişti. O da kimseye vermemiş. Eğer verseydi, gerek taharriyatta ve gerekse ifadelerine müracaat edilen Milâslı adamların ifadelerinde tezahür edecekti. Demek kendime mahsus risalelerimi ona gönderdim. O da kimseye vermemiş, muhafaza etmiş ve elinize geçmiştir.

   İşte ne bende ve ne başka dostlarımda o kitapların bulunmadığı delildir ki: Ne ben neşre çalışıyorum ve ne de Halil İbrahim çalışmıştır. İşte sair mektuplar da buna kıyas edilsin ki; bazı mektuplarda neşre ait ibareler Risale-i Nur’un kendi kendine intişarını alkışlamaktan başka bir şey değildir. Sorgu hâkimlerinin ellerinde kırk-elli kitabım bulunduğu halde, yalnız üç-dört risalenin bazı kelimelerine ilişmek suretiyle ve bahsettikleri ve büyük ve mühim sair risalelerden bahsetmemeleri gösteriyor ki: Nazarlarında zararlı görülen üç-dört risalelerden başka, Risale-i Nur’un eczaları zararsızdırlar. Madem ki öyledirler; bazı Mektuplarda “yazınız” ve “yazdırdık” tabiratı mahkemece zararsız görülen risalelere aittir.

   Hem kararnamede nasıl kelimeler ve mektupların mübalâğaları üstünde oynamışlar ve manalar çıkarmışlar, öyle de sathî bir tedkikat ile pek yanlış hükümleri var. Meselâ Husrev'in evinde üç Mucizat-ı Ahmediye (a.s.m.) bulunmuş. Bunu dokuz risale yani, müteaddit risaleler bulunduğunu göstermekle teksirine çalışmak ile ittiham ediliyor. Halbuki onlar dokuz risale değil, üç risaledir. Her birinin üç parçası birbirine dikilmemiş. Zabıta tarafından Mucizat-ı Ahmediye’den (a.s.m.) hususî nüsham müsadere edildikten sonra, Mucizat-ı Ahmediye’nin (a.s.m.) bir aynını kendim için rica ile Husrev’e bir nüshasını yazdırmak üzere, başka bir kardeşimden Mucizat-ı Ahmediye’nin (a.s.m.) kerametli bir nüshasını emaneten aldım, Husrev’e verdim.