Dördüncü Umde: Bura yüksek mahkemesinin âdilane ve hakperest vicdanlarından, ihkak-ı hak edileceğine ümidimiz kavi olmakla beraber, hariçten ilham alan ve Isparta ve daha başka bir yerdeki evhamın tesiratı, hükmü altından kurtulmayan misafir sorgu hâkimlerinin kararında, yirmi vecihle müdafaa ettiğim medar-ı ittiham bazı noktaları yine ileri sürmeleri, bana bir meyusiyet vermekle beraber şöyle bir fikir veriyor:
Gizli bir kuvvet, bil’iltizam beni mahkum etmek istiyor. Ve her bahaneyi bulup, bin dereden su getirmek gibi her bir çareye müracaat edip, kurdun keçiye bahanesinden daha garib bahanelerle beni itham altına almak ve mahkum ettirilmek istenildiğini hissediyorum. Meselâ, üç aydır bu kelimeyi tekrar ediyorlar: “Said-i Kürdî, dini siyasete âlet ediyor!” Ben de bütün mukaddesata yemin ediyorum ki: Bin siyasetim olsa, hakaik-ı imaniyeye feda ediyorum. Ben, nasıl hakaik-ı imaniyeyi dünya siyasetine âlet edebilirim? Ben yüz yerde bu ithamı çürüttüğüm halde, yine manasız nakarat gibi böyle tekrar edip ileri sürüyorlar. Demek, bil’iltizam ve herhalde beni mesul etmek arzusunda bulunuyorlar. Ben de, aleyhimizdeki mülhid zalimleri, siyaseti dinsizliğe âlet etmeleri ile itham ediyorum. Ve onların medar-ı ittihamı olan bu müdhiş manayı bildirmemek için bana isnad ettikleri: “Said, dini siyasete âlet ediyor” cümlesiyle setre çalışıyorlar. Madem öyledir, her halde beni mahkum etmek istiyorlar. Ben de ehl-i dünyaya derim: Bu ihtiyarlıktaki bir-iki senelik ömür için faydasız, lüzumsuz tezellüle tenezzül etmem.
Beşinci Umde: Dört Noktadır.
Birinci Nokta: Kararnamede, kelimeler üzerinde oynanılıyor. Bir kelimenin, kasdî olmadığı halde, bir manasında tariz çıkarıyorlar. Halbuki, Risale-i Nur’da hedef bütün bütün ayrı olduğundan; kelimatındaki kasde makrun olmayan tarizler değil, belki tasrihler de bulunsa şayan-ı afv ve müsamahadır. Bu noktayı izah eden bu misal mikyasdır:
Meselâ, ben bir maksadımı hedef ederek yoluma koşup gidiyorum. İhtiyarsız, yolumda koşarken büyük bir adama çarpıp, o adam yere düşse; desem: “Efendi, affet! Ben, maksadıma gidiyordum. Bilmeyerek çarpıldım.” Elbette affeder ve gücenmez. Eğer kasdî olarak bir parmağımı o adama taciz suretinde kulağına iliştirsem, hakaret telâkki edecek ve benden gücenecek.
