Hem İhtiyarlar Risalesinde Yedinci Rica’da Ankara’nın Kal’asının başında beş nevi ihtiyarlığın birden bana görünmesi, nazarımı bir defa gafletkârane, mazi, hâl ve müstakbele çevirmiş. Nazar-ı gafletle çok elîm ve karanlıklı görünen altı cihetimi tenvir eden, ışıklandıran envar-ı imaniyeyi izah ettiği ve o vakıayı on iki sene evvel Ankara’da Hubab isminde bir risalemde derc ve tab’ettiğim ve üç defadır cevab verdiğim halde, el-ân aleyhimde medar-ı tenkid olarak tekrar ediliyor. En garibi şudur ki: İki kelimesine bütün bütün yanlış mana verilmiş. Demiştim: “Ankara’da kendi nefsimde ihtiyarlıkların tahatturu ile en kara bir hâlet-i ruhiye hissettim.” dediğim halde; o hâlet-i ruhiyemi Ankara’ya çevirmiş, aleyhimde istimal etmiş.

   Hem o Rica’da demişim: Hilâfet saltanatının vefatı yani, millî saltanatının yerine ikamesi murad ettiğim halde; bir “vav” ilâve ve bir “nun”u noksan edip, “hilâfet ve saltanatın vefatı” diye tahrifle beraber manasını da tağyir edip, “eski saltanatı tahassürle yâd ettiğimi” hatıra gelmeyen manayı aleyhimde istimal etmiş. ^(Haşiye)

   Bu acib karanameyi verenlerin hikâyesi buna benzer ki:

   Bir vakit, zarif bir Bektaşi'ye demişler: “Ne için namaz kılmıyorsun?”

Demiş: “Kur’an’da  لاَ تَقْرَبُواْ الصَّلاَةَ  var.”  “ وَأَنتُمْ سُكَارَى  ’yı da oku.” demişler. O demiş: “Ben hafız değilim.” İşte Yedinci Rica’da gayet parlak ve tesirli ve her aklı düşündürecek bir hakikat-i imaniyeyi, karar verenler parçalamışlar. O Bektaşî gibi, nazar-ı gafletle karanlık görünen o noktayı, güya nesl-i âtiyi karanlıkta gördüğümü, diye aleyhime çevirmişler. Arkasındaki envar-ı imaniyenin altı cihette gördüğü nuranî hizmete göz kapıyorlar. Numune olarak bu Rica’nın mahkemede okunmasını taleb ederim. Tâ anlaşılsın; dikkatsizlik ve cerbeze ile lehimde olanı, aleyhime çevirdikleri görülsün.