İşte aynı bunun gibi; mehasinin ortalarında bulunmasıyla, arasıra vuku bulan kusuratı setretmek lâzım gelirken; sen, raiyetine karşı kusuratı izale eden mehasini düşünmeden, cerbezeli nazarınla müteferrik kusuratı toplayıp, ağır ceza veriyorsun.” İşte o padişah, o muhakkik âlimin ikazatıyla, adalet namına yaptığı zulümden kurtuldu.

   İşte hariçten mülhem ve mülhid zalimlerin entrikalarına istinaden, Risale-i Nur hakkında misafir müstantiklerin verdikleri acib ve garib, ittihamkârane ve vehhamane kararları, aynı bu hikâyedeki tenkidkâr cerbeze ile olduğu bununla anlaşılıyor ki; Risale-i Nur’un yüz yirmi küsur risalesi, âdeta yüz yirmi bin zararsız, haklı kelimeler içinde on, on beş, yirmi kelime sathî nazarlarına kusurlu görünmekle, hikâyedeki gibi o kusuru toplayıp, o adese ile koca Risale-i Nur’a bakıp, ittiham ediyor. ^(Haşiye)

   Sonra, benim de o risaleler vasıtasıyla hükûmetin prensibine ve rejimine karşı kasdî bir taarruzda bulunduğumu tevehhüm ediyor. Acaba böyle muazzam bir eserde, kararnamede tevehhüm ettikleri gibi, menfi duygularla hükûmetin prensibine karşı taarruz olsa idi, elbette yüz yirmi küsur risalede binler medar-ı tenkid noktaları bulunacaktı. O vakit üç ayda, üç alâkadar dairede tedkikden sonra on beş noktayı değil; belki üç günde üç bin medar-ı tenkid noktalar bulunacaklar idi.

   Hem, hükûmetin inkılâbına karşı bir tecavüz hedefim olsaydı, on sene zarfında yalnız yirmi-otuz uzaktan uzağa ahiret kardeşi bulmak değil; belki, benim gibi yüz derece haddinden fazla teveccüh-ü ammeye istemeyerek mazhar olan bir adamın, yirmi bin-yüz bin şerikleri, dostları bulunacaktı. Şimdi ben de o kararları verenlere soruyorum:

   O kadar izam ederek ve büyüterek, “Her yerde o risalelerin neşrine çalışıyorlar” diye on sahife değil, altmış sahife bir kararname yazıyorsunuz. Acaba otuz-kırk seneden beri ilim ve fen âleminde bir cilve-i kaderiye ile haddimden yüz derece fazla telifat itibariyle nam alan ve yirmi sene mütemadiyen