Elcevap: Bu risaleyi daha hükûmet kanun-u medenîyi kabul etmeden evvel ve yeni ezan çıkmadan ve Kur’an’ın tercümesine başlanmadan evvel yazdığımı ve isbat ettiğimi evvelce cevab vermiştim. Bu risale hükûmete bakmıyor; belki bazı mülhidlerin Avrupa feylesoflarından Fransız inkılâb-ı kebirini esas tutup, İslâmiyete ettikleri hücuma karşı bir müdafaadır. Hayli zaman sonra, hükûmet kanun-u medenîyi kabul edip, yeni ezan çıktıktan sonra, o risalenin kat’iyen intişarını men’ettim. Delilim de budur ki: Ne bende, ne hiçbir dostumda bunun nüshası bulunmamasıdır. Yalnız, yirmi senelik kitaplarımın fihristesi olan On Beşinci Lem’a namındaki risalede, o İşarat-ı Seb’anın mevzularına işaret ediyor. Hiç fihriste ile muaheze olunur mu?

   İhtiyarlar Risalesinin Yedinci Ricasında zikredilen gayet ehemmiyetli bir hakikat, anlaşılmadığından, tenkidkârane iddianamede zikredilmiş. Bir kelimesine yanlış mana verilmiş. İstintakda buna cevab vermiştim. Burada bu kadar derim ki:

   Ben o zaman Ankara’ya dostane, dostlar içine girmiştim. Elbette hükûmete, Ankara’ya tariz suretinde değildi. O vaziyette, Ankara’da o vakit beş ihtiyarlığın beni ihatasıyla kendi nefsimde en kara bir hâlet-i ruhiye hissettim demektir. O kelimeden sonra, altı cihetimde vahşet ve zulmetlerin hissedilmesi ve sonra, altı cihette tenvir etmesi, sırr-ı iman ile insanın altı ciheti nasıl tenvir ettiğini ve gaflet ve dalâlet ise, nasıl o altı ciheti zulmetli ve vahşetli gösterdiğini gösteren öyle bir hakikat-ı âliyedir ki; değil tenkidkârane ona bakmak belki umum insanlar ona takdirkârane bakmak gerektir.

   Yine, iddianamede On Beşinci Lem’a namındaki Fihriste risalesinde ayet-i kerimenin  فَلِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّالْاُنْثَيَيْنِ   فَلِاُمِّهِ السُّدُسُ  ayetlerinin, eskiden beri medeniyetin itirazına karşı bütün tefsirlerde bulunan bir hakikatı değil sekiz sene, belki on beş sene evvel, bu hükûmetin kanun-u medeniyi