Hem bu üç aydır habbeyi kubbe yapar tarzında hakkımızda ve evhamlı bir surette taharriyat neticesinde on beş-yirmi hususî ve Risale-i Nur’un medhine ait mektupların, on beş-yirmi hususî dostlarımın bana karşı samimane bir dostluk ve Risale-i Nur’un yüz parçasından ancak zâhirî bir nazarda şimdiki bir kısım ehl-i siyasete hoş görünmeyen ve istizaha lüzum görülen on-on beş madde bulunduğu halde benim ile edna bir teması bulunan çok biçare masumlar, tevkif ile mühim zararlara düçar oldular. Bu arkadaşlarıma ait halin hakikatı bu itiraznamemin altında beyan edilecektir. İddianamenin evvelinde ve âhirinde “şapka iktisaı” hakkındaki itiraz, size takdim edilen son müdafaatımın nihayetinden altı sahife evvel cevabı yazılmıştır. Hem de Haziran on üçüne kadar hem vaizlik hem imamlık vesikam vardı. 13 Haziran 1935 tarihinden sonra resmen yasak edilmeyen bereden bir tane aldım. Fakat giymiyorum. Münzevî, hususî odamda, bu kanunla amel etmiyorsun denilmez.
Şark Hadisesi münasebetiyle nefyedilmem, iddianamede iştirakimi ihsas ettiği cihetle cevab veriyorum ki: Hükûmetin dosyalarında, benim künyem altında hiçbir meşruhat yoktur; sırf ihtiyat yüzünden nefyedildiğim, hükûmetçe sabit olmuştur. Ben, o zaman da, şimdiki gibi münzevi yaşıyordum. Bir dağın mağarasında, bir hizmetçi ile yalnız otururken; beni tutup, on sene bilâsebep, müracaat etmediğim için, dokuz sene bir köyde, bir sene de Isparta’da ikamete mahkum edip, ahirinde bu musibete giriftar ettiler.
Üçüncüsü: İddianamede, “Din perdesi altında, taşıdığı menfi duygularını bazı kimselere telkin suretiyle Barla’da iken tesis-i münasebet edildiği, uzağında ve yakınında bulunan bu eşhasın maddî ve manevî yardımlarını temin ederek faaliyete giriştiği ve heyet-i umumiyesine Risale-i Nur adını verdiği ve kısım kısım yazdırdığı bu eserlerini muhtelif vasıtalarla gizli gizli çoğalttırarak Antalya, Aydın, Milas, Eğirdir, Dinar ve Van gibi mıntıkalarda, adamlarının delâletiyle neşr ve tamim ettirdiği, bu eserlerden devletin emniyet-i dahiliyesini ihlâl edebilecek olanlarına mahrem ve yarım mahrem diyerek işaretler koyduğu ve bu suretle istihdaf ettiği gayesini kendisinin de kabul ve izhar etmiş bulunduğu” hakkındaki fıkraya karşı, şu kat’î
