MECLİS-İ MEBUSAN VE HEYET-İ VÜKELÂYA EHEMMİYETLİ

BİR ŞEKVAYI TAZAMMUN EDEN BİR HASBİHALDİR

   Yirmi sekiz senedir yüz otuz kitabımdan medar-ı mesuliyet iki meseleden başka bulunmadığı ve o ikisine de kat’î cevap verildiği halde ve intişar eden altı yüz bin nüshalarından hiç kimsenin zarar gördüğüne dair hiçbir emare bulunmayan ve çok mahkemelerde o eserler ve şakirdlerini tedkik ettikleri, yirmi üç mahkeme de “suç bulamıyoruz” dedikleri ve dört mahkeme de bütün kitapların iadesine kat’î karar verdikleri ve Mahkeme-i Temyiz de dört defa beraati tasdik ettiği ve dört emniyet dairesi aynı kitapları iade ettikleri ve ecnebi memleketlerinde ve hususan âlem-i İslâmda takdir ve tahsin ve teşekküre mazhar oldukları ve dört seneden beri şiddetli bir tedkik ile Afyon Mahkemesi tehir edip iki defa kat’î beraat verdiği halde, şimdi kat’î haber aldık ki; en ziyade Risale-i Nur’u toplayan bir iki mahkeme demişler: “Kitaplarda suç yok, iade edeceğiz, fakat neşretmesin.” Ben de bu hükûmet-i İslâmiyenin büyüklerine beyan ediyorum ki:

   Risale-i Nur’un iman-ı billâh ve ahiret ve nübüvvet gibi erkân-ı imaniyeyi en muannid dinsizlere karşı da isbat ettiği alâkadarlarca malum olmuş. Dünyada bu esaslara ilişecek hiçbir siyaset, hiçbir hükûmet olamaz. İşte o sırf imanî, Kur’anî hakaikten hayat-ı içtimaiye-i İslâmiye ve beşeriyeyi mevzu yapan numune için size takdim ettiğimiz bu risale gibi birkaç parça var.

   Eğer ehl-i siyaset; vatan, hükûmet, milletin selâmetine bu risalenin hakikatlerinin herkese kat’î lüzumu bulunduğunu ve bu zamanda, bu zamanın en dehşetli hastalığına sağlam bir ilaç olduğunu tasdik etmezse; onların hapislerine ve neşredilmemesine rıza bulunabilir. İşte yirmi iki sene evvel telif edilen bu parçanın binler nüshası intişar etmiş ve tesirini göstermiş. Muhabbet, uhuvvet, müsalemet-i umumiyeyi dehşetli ihtilâlcilere karşı temin etmiş.

   Hükûmetin heyetine beyan ediyorum ki: Bu parça ve emsalinin intişarını zararlı görmek, anarşistlerin en fena dinsizleri ve sofestaileri olabilir. Çünkü, dünyada bu kadar zaman, muannidlerin tenkid ve bahanelerle