Keza, Diyanet İşleri Müşavere Kurulu üyelerinden mürekkeb bilirkişilerin 16/3/948 tarihli raporlarında: “Siracü’n-Nur mecmuasının içinde on dört risale ve mektuplar tesbit kılınmış ve her risalede ‘Şua’ isimleri verilerek rakamlarla sayıları ifade kılınmış ve her bir risalenin muhtevaları ayrı ayrı izah kılındığı gibi ve Gençlik Rehberi’nin iman ve ahiret bahislerini muhtevi, besmelenin manasını, kadınların tesettüre riayet etmelerinin lüzumlu olduğunu ve ayrıca dünya hayatının ahiret hayatına galebe çaldığını ve siyah kaplı defterin içinde elli kadar mektubun yazılı bulunduğu ve bu yazılarda Arapça tekbirler, mahkemelerin Said Nursî hakkında beraat kararı vermeleri, Otuz Bir Mart Vakıası'ndan bir miktar sonra ve otuz beş seneden beri siyaseti terk ettiği; kendisine izafe edilmek istenilen mehdilik vasfını hiçbir cihette kabul etmediği ve etmeyeceğini ve içtimai inkılâblar ve taaddüd-ü zevcat ve miras gibi, ahkâm-ı şahsiyeye taalluk eden hukukî mevzular aleyhine, din esaslarına istinaden yazılmış olan birtakım fikir ve mütalâadan ibaret olduğu netice ve kanaatine varılarak; yazıların ilmî ve dinî telkini mahiyette bulundukları ve bu eserlerin muhtevî oldukları fikirlerin suç teşkil etmediği” Diyanet Riyasetindeki ehl-i vukuf bilirkişilerin tesbit kılınmış olmasına...

   Esasen Denizli Ağır Ceza Mahkemesince bahse konu eserlerden Risale-i Nur ile Beşinci Şua kitabı ve sair elde edilen bütün kitaplar, siyah kaplı ve kırmızı kaplı defterler dava konusu alınmış ve bu eserlerin suç sayılmaması sebebiyle, bulunduranlar hakkında 16/6/944 tarihinde 199/136 sayılı ilâmıyla beraat kararı verilmiş ve mezkûr karar, Yargıtay Birinci Ceza Dairesinin 30/12/944 günü ilâmıyla onandığından ve bu beraat kararından sonra Risale-i Nur ve Beşinci Şua ve siyah ve kırmızı kaplı defterlerin ilâve gördüklerine dair bir kevnî iddia ve delilleri tesbit kılınmadığına ve mezkûr neşriyatın suç olmadığının hükmen kabul edilmiş olmasına ve 5677 sayılı af kanununun isnad maddeleri suç sayma kategorisinden çıkarılmış olmasına ve mezkûr dava mevzuu olan yazılı eserlerin aynı kasıt altında yeniden neşredilmiş oldukları hakkında bir kevnî iddia ve deliller bulunmamasına, bulundukları iddiasının mücerred mahiyette kaldığına...

   Bundan sonra propagandaya vasıta olarak dağıtılacakları ihtimalinin bertaraf edilmesi için, savcıca, zor alınmasına tâbi tutulması isteği;