müsadere kararının isimleri yazılı Said Nursî, Hıfzı Bayram, Husrev Altınbaşak, Ziver Gündüzalp, Tabancalı ve İbrahim Edhem Talas’a ait kısmının bu sebepten Yargıtay Birinci Ceza Dairesinin 28/2/952 tarih ve 456/50 esas ve karar sayılı ilâmı ile hükmün bozularak dava dosyasının mahkememize iade kılınması üzerine, bozmaya uyularak usulün 392. maddesi mucibince açık duruşma yapılarak, duruşmanın sanık Mirza oğlu Said Nursî, Hıfzı Bayram, Husrev Altınbaşak, Ziver Gündüzalp, Tabancalı, İbrahim Edhem Talas’a hasren yapıldığının karar yerinde tasrihi ile keyfiyet konuşulup düşünüldü ve aşağıdaki karar yazıldı:

   Sanıklardan Said Nursî’nin dinî eser, mektup ve risalelerinde menfi mahiyette yazılar yazdığı ve okuyanları devlete karşı soğutacak, düşünce ve kanaatlerini sarsacak mahiyette mahiyet taşımadıkları ve bu mektup ve risale ve kitapların ulûm-u diniye konusunda kaleme alındıkları ve kendisinin şakirdleri tarafından adetleri teksir olunarak bazı meraklı kimselere verildiği ve gizlice mezkûr eserlerin elden ele dolaştırıldığı ve bu yazıların suç konusu olduğunu bilerek neşir ve tamim edildiği ve Nurcular adı altında bir cemiyet kurdukları iddia edilmiş olması, dava konusunda yapılan yargılama dosyasında mevcud deliller, sanıkların Nurcular adı altında gizli bir cemiyet kurdukları hakkında kesin deliller mevcud değil ve hiçbir delil de yok, bir emare tahassül etmemiş. Bahse konu mektup, eser ve risalelerinin taşıdığı gayenin inkılâp hareketlerine karşı mukavemet etmek, onları kırıp yıkmaya çalışmak düşünce ve tahrikatının mevcud olup olmadığı; kötü ve hainane emeller tasarlanıp tasarlanmadığı incelenmiş, 16/12/947 tarihli Diyanet İşleri Müşavere Kurulu üyelerinin bilirkişi sıfatı ile tanzim ettikleri raporda: “Kitapların hususan Asâ-yı Musa mecmuası adlı kitap ve Zülfikar Mucizat-ı Ahmediye ve Kur’aniye mecmuası adlı kitabın her ikisinin bahis mevzuu olan muhtevaları itibariyle, bir cemiyet kurma ve tarikatçılık gütmek gibi maksat ve rejim ve inkılâp aleyhinde siyasetle ilgili fikirler ve devlet emniyetini ihlâl edici hareketler ve böyle hareketlere halkı teşvik edecek veya halka hurafeler telkin edecek mahiyetler görülmemiştir ve yoktur. Ancak bu eserlerin teksir edilerek yayınlanması hasta dine hizmet gayesinden ileri geldiği tesbit kılınmıştır.”