tanıdığım, son derece takvalı, şaibesiz bir Said’in teklif olunan vekâletini kabulde asla tereddüt etmedim. Çünkü, her maddeyi mana ile telife, bütün beşeriyetin ahlâkını, din ile dünyasını tasfiyeye esas teşkil eden, lütuf ve kahri mutlak bulunan Büyük Allah’ın şeksiz Kur’an’ına, en son Peygamber’ine imanım tamdır. Bu iman ve kanaatle; kısmen hakka, kısmen de bâtıla mümayil müsbet ve menfi görüşlü insanlardan, bilhassa habbeden kubbe yapılmış, dedikodularla ağırlaşmış dosyadan dar bir zamanda aldığım ilhamata göre:
Müvekkilim, yirmi üç senelik menfa ve inziva hayatında hem kendi nefsini, hem de din kardeşlerinin ahlâkını kısmen ıslâh için, kırk seneden beri hüsn-ü niyetle seri halinde Risale-i Nur adlı bir eser yazmıştır ki; her ilmin, her eserin fevkinde bir ilim eseridir.
Aynı zamanda dinî eserleri yazanlar, okuyanlar da serbesttir. Bu sebeple müvekkilimin bazı ilim şakirdleri de o eserlerden dinen faidelenmek serbestiyetini göstermişlerdir.
Meselâ: İktidar partisinin hücum eden muhalif partilerin yazılarını, eserlerini okumadan, münakaşadan memnu’ ve mesul olmayan herkes gibi, müvekkilimin eserinden dindar münevverler sırasında diğer müvekkillerim de örnek almışlardır. Bunlar suç mu?
Malumdur ki: Bir işret masasında, medeniyetin pak bakımı yerine kirli bakımından yekdiğerine karşı hileli samimiyet gösteren, haddini tecavüzden sonra da birbirine saldıran, ortalığı velveleye veren, maddeten-manen halkın rahatını selbeden sarhoşları idare memurlarımız her zemin ve zamanda lâyıkıyla idare ettikleri, okşadıkları halde; tehzib-i ahlâka saik olan dinî eserlerini istinsah ve mütalâasıyla yekdiğerine sevgi gösteren, abdullah için değil, Allah için vatan uğrunda şehadete hazırlanan mü’minlerin hilesiz, medeniyete, fazilete müntehî hareketlerini enva-ı bahanelerle suç telâkki eden; takibe, tazyike lâyık gören aynı idare memurlarının arzusuna uygun hükümler efkâr-ı umumiye ile yüksek âdiller muvacehesinde çok çirkindir.
Çünkü; hükûmet dini dünyadan ayırmış; tarikatçılığa, dervişliğe nihayet vermiş ise de; dine, ilme, mukaddesata hizmet edenlere taarruz için yol vermemiş.
