Malumdur ki: Hür fikirler ve kanaatlerle mütehallik halkımız; din, ilim, ahlâk namına yazılan hangi bir eseri, bir mecmuayı, bir gazeteyi okumadan, yazmadan, münakaşadan, tenkitten, istifazadan memnu’ ve mesul tutulamaz.

   Çünkü, Peygamberimiz buyuruyorlar ki: “İlim, hikmet mü’minlerin kaybettiği bir metadır. Nerede bulursanız alınız.” Aynı zamanda, “Beşikten mezara kadar ilim peşinde koşunuz. İlim Çin’de de olsa bile gidip alınız.”

   Herhalde başsavcılık makamının tebliğnamelerinde, suçlulardan Mehmed Feyzi Pamukçu, Rıfat Filizer, müvekkilerimden Ziver haklarında kesin bütün delillerinin gösterilmediğine kanaat ve temas buyurulmuş olmasına; ve aynı kanaatin diğer müvekkillerim haklarında da tecziyesi kabul görülmemesine nazaran, ortada tatbik edilen kanun maddeleriyle mütenasib hattâ evamir-i nizamata muhalif bir suç unsuru vasfı eseri de mevcud bulunmadığı halde, şiddetli ağır cezalarla hüküm yoluna gidilmesi hakikaten çok acıdır.

   Bu sebeple pek masum olan diğer müvekkillerim üzerinde fazla durmayacağım. Çünkü, başta gelen müvekkilim Said Nursî hakkındaki teşrihatım onları da içine alacaktır.

   Hakikat-ı hâlde, müvekkillerimden Said Nursî; mahkûmiyete lâyık bir şakî değil, İslâm âleminde büyük Allah’ın Kur’an’ına, Peygamberin (a.s.m.) sünnetine, ümmetinin icmaına, fukahanın kıyasına kemaliyle intibak etmiş; takvalı, karakterli, şaibesiz bir din âlimi, yetmiş beş yaşlarında bir Bediüzzaman’dır. Ve insanlar için şifalı, faideli bir bal arısıdır, denilebilir.

   Vaktiyle İslâm Dârü’l-Hikmet’inde âzalığı da sebkat eden bu din ve dünya âliminin, ilâhî-mantıkî temsillerle müdafaa haklarına müntehi teşrihatımda bir kusur görülürse, en evvel bîtaraf adaletiniz muvacehesinde af dilerim.

   Zira hilâfet, meşrutiyet, cumhuriyet gibi üç-dört devrin müdriklerindenim. Aynı zamanda din ve dünya bahislerinde, hadisatın esrarengiz pek çok gariblerine ibretle şahid olmuş otuz senelik bir hâkim, altmış altı yaşında bir feragat sahibi, bir şark evlâdı bulunduğum için; yakından