mahzurları; birkaç biçare gence verilen bir tenbih, bir ders, bir ihtar; leyle-i Kadir’de ihtar edilen bir mesele-i mühimme; Yedinci Rica başlıklı İhtiyarlar Lem’asından bahisleriyle...”
Siracü’n-Nur adlı eserindeki: “Hastaların maneviyatının takviyesi için yazılmış birtakım tavsiyeler; çocuk taziyesi hakkında ana ve babalara sabır ve tahammül tavsiyeleri; anaya ve babaya karşı hürmet hakkındaki bir ayetin tefsiri münasebetiyle bazı vesâyâ ve Nur şakirdlerinin dünya cereyanlarından ve siyasetten memnu’ olduklarını; kendisine ve Risale-i Nur’a ilişenlerin bu hakikatleri bilmedikleri hakkındaki bahisleri” ihtiva etmektedir.
Görülüyor ki: Bu eserlerin ekserî bahisleri, cemiyetin muhtelif noktalarda bazen hatalarının görülmüş olması ve bazen de ihtiyaçlarını duyması bakımlarından vaaz ve nasihatlerden ibarettir.
Eserlerin bu mahiyette olduğu; Denizli Mahkemesi tarafından görülen lüzum üzerine bu kitapların, risale ve mektupların, Ankara Ağır Ceza Mahkemesi âzasından naib Emin Büke’nin riyasetiyle tayin olunan ehl-i vukuf profesör ve mütehassıslardan müteşekkil ehl-i vukuf heyetinin, bu eserleri tedkik neticesi tanzim olunan 7/4/944 tarihli raporlarına göre bu eserin mahiyeti şöyle tarif ve tavsif olunmaktadır:
“Birinci nev’ Risaleler: Bir ayetin ve bir hadis-i şerifin tefsiri maksadıyla yazılmış olan; din, iman, Allah, peygamber, Kur’an ve ahiret akidelerini ve ibarelerini açıkça anlatmak için temsillerle yazılmış ilmî görüşleri ve ihtiyarlara ve gençlere hitap eden ahlâkî öğütler ve kısmen hayat tecrübelerinden alınmış ibretli vakıalar ve esnafa ait faideli menkıbeleri ihtiva eden ve mevcudun yüzde doksanını teşkil eden risalelerdir ki; bazen ilmî vakardan ayrılışlar ve bazen de kendisini Risale-i Nur hesabına medheden haller bulunmakla beraber, bütün bu nev’i risalelerde müellif, hem samimi ve hasbî ve hem de ilmî ve dinî esaslardan ayrılmamış.” denilmektedir.
Görülüyor ki: Suç mevzuu olduğu iddia edilen yazıların muhtevi bulunduğu risale muhteviyatının yüzde doksanı ilmî olan, dinî, içtimaî ve ahlâkî mevzuları havi olduğu, böylece salâhiyettar heyet raporuyla sabit bulunmaktadır.
Aynı ehl-i vukuf raporu, bundan sonra diğer risale ve yazıları da ayrı ayrı tahlil ettikten sonra netice kısmında aynen: “Heyetimiz şu neticeye varmıştır ki:
