maksadı güdülmemiştir. Ancak bahsedilen inkılâblardan evvel –ve mevzu da olsa– hadis namı altında yazılan ve İslâm Tarihine mal olmuş hadisleri tefsir ile Hıristiyanlığa ve İslâm âlemine ait iki türlü Deccal ve Süfyandan bahsedilmek suretiyle gelecek zamanın durumları hakkındaki fikir mahsullerini, az çok uygun geldiği zamanın inkılâblarının kötüleme kasdıyla yazıldığı iddiası, bu yazıların suç mevzuuna girmesini mucib olmaz. Ve aynı zamanda Beşinci Şuaın meselelerinin herkese gösterilmesi caiz olmadığı ve mahrem bulunduğuna da bu bahisten evvel işaret edilmiş olması da; iddia makamının, “Millî inkılâbların bazı taraflarını kötülemek maksad ve gayesiyle yazıldığı ve bunun propagandasına girişildiği..” yolundaki iddialarının yerinde olmadığını göstermektedir.
Gerek iddianamede, gerek kararnamede ve gerekse esas-ı mütalâanamede; “Bu yazılarda gösterilen ‘Deccal ve Süfyan’ tabirleriyle Atatürk’ün kastedildiği ve bu zatın Türkiye’nin bânisi olmasına rağmen kendisine küfr-ü mutlak izafe olunması ve yaptıkları inkılâbların bazı taraflarını da aynı suretle kötülemek ile halkı hükûmet aleyhine teşvik olunmakta bulunduğu..” iddia olunmaktadır.
Bir defa kararnamenin Said Nursî’ye ait kısmının sonlarında; “Suç sayılan bu yazılardan dolayı evvelce yapılan mahkemesi sonunda, suç olmadığından beraet etmiş olduğu yolundaki savunmaların yerinde olmadığına..” işaret olunmakla beraber, “Eskişehir ve Denizli Ağır Ceza Mahkemelerinde suç konusu ve tahkikat mevzuu olan eserlerinin de yine bu eserler olduğu..” kabul edilmiş bulunduktan sonra, hemen ilâve olunuyor ki: “Bu kere tedkik edilen ve suç konusu olan yazıları ihtiva eden Siracü’n-Nur ve Hazinetü’l-Bürhan adlı kitap ve risaleler ise bin üç yüz altmış altı tarihinde yani, geçen sene yazılmış ve basılmış ve intişar etmiş olduğu ve ikamete tabi tutularak üç seneden beri oturmakta olduğu Emirdağ’ında kaldığı sırada mümaileyh ile talebeleri ve talebelerinin yekdiğerleriyle vaki muhabere mektupları da suç konusu teşkil ettiği..” iddia edilmektedir.
Denizli Mahkemesince beraetten sonra, bu risalelerin aynı zamanda mahkeme kendilerine iadesi sebebiyledir ki; bu bahisleri ihtiva eden risaleler bir arada toplanarak Zülfikar, Asâ-yı Musa ve Siracü’n-Nur isimleriyle
