Netice: 6 maddedir.

   1- Bu vakıa, mahkememize ve verilen hükme güzel bir misaldir. Maksadın; devletin emniyetini ihlâl edecek sû-niyet ve menfi bir hissiyat düşüncesi olmadığı, bilâkis İslâm dininin istinadgâhı olan Kur’an-ı Azîmin hak ve hakikati gösteren düsturlarını izah etmekle, beşeriyeti dünyevî ve uhrevî saadet ve selâmete eriştirmek olduğu hem eserlerden, hem Risale-i Nur talebelerinden, hem ehl-i vukuf raporundan, hem mahkemedeki müdafaattan anlaşılmaktadır. Bu dava bütün teferruat ve müştemilatıyla beraber ilimden, imandan, mukaddesattan tezahür ettiğini, Nikola Nikolaviç’ten üstün adalet terazisinin maddi ve manevî mesulü, hak bulucusu muhterem Yargıtay heyetinin adaletinde, vicdanında, kanununda elbette anlaşılacaktır.

   2- Denizli Mahkemesinde aynı dava görülmüş ve beraatle neticelenmiş. Ve yüksek Yargıtay’lıkça da tasdik edilerek kesb-i kat’iyet etmiştir. Binaenaleyh aynı davanın ikinci bir defa görülmesine kanunen cevaz yoktur. Kanuna, adalete, temyize karşı bir hürmetsizliktir, esasen mezkûr davanın sukutu icab ederdi.

   3- Yirmi beş senedir Risale-i Nur müellifi ve malum talebeleri, daimî tarassud altındadırlar. Türkiye’de yüzbinlerce talebesi olduğu halde, Dahiliye Vekâleti emniyet-i umumiye raporlarında bir vukuat kaydedilmemesi ve partilere dahil olmamaları, dünyevî bir maksadı gütmediklerini isbata kâfidir.

   4- Eskişehir, Denizli, Afyon Hapishanelerinde Nur-u Kur’an talebelerinin kaldıkları müddetçe lisan-ı hâlleriyle verdikleri ders, mezkûr cezaevlerini hakiki bir ıslahhane ve medrese-i Yusufiye haline getirmiştir. Allah korkusu kalplere yerleşmiş. Canavarlaşmış ruhlar terbiye edilmiş. Bugün, evvelce adam öldürmekten çekinmeyenler, şimdi tahtakurusunu öldürmekten çekiniyorlar. Bu hâle mezkûr hapishane müdür ve gardiyanları birer canlı şahittirler.

   5- Denizli’de aynı maddeden dokuz ay mevkuf kalmış ve beraat etmiştim. Bu sebeple dokuz ay mevkufiyetim nazara alınmayarak bu mahkûmiyete