Öğretmen, “Ne bağırıyorsun?” diyor. “Annemi çağırıyorum, annem evde olduğundan gelmedi.” diyerek, öğretmenin çok sakat fikrini bir çocuk cerh ve terzil ediyor.

   Bu dava safhası, İnebolu’da pazar yerinde Boyacı Aziz namında bir esnafın vesilesiyle mahkemeye aksetmiş. Ve davanın cezasız neticelendiğini işittik.

   Bu kabil komünist propagandası devletin ve milletin ilim ve irfanını temsil eden maarif teşkilâtına girmiş. Numunelerini her gün gazetelerde okuyoruz. Bu kızıl tehlike bütün yurdumuza yayılırken başta Risale-i Nur talebeleri ve iman sahibi dindar kardeşlerimiz harekete geçip devleti, milleti ikaz etmişler ve bu azim tehlikeyi önlemişlerdir.

   İşte Risale-i Nur talebeleri komünistlerin ve dinsizlerin düşmanıdır. Risale-i Nur da; masonluğu, komünizmi, materyalizmi, dinsizliği zîr ü zeber eden nurlu bir elmas kılınçtır. Bu sebeple devlet, Risale-i Nur’a lâzım gelen mevkii vermelidir. Tedrisata kabul edilmelidir. Ve iman ışığı kalblerde yanmalıdır ki, bu vatanda muzır cereyanlar, komünizm, masonluk yaşayamasın.

   Risale-i Nur’daki bütün hakikatler, ayetlerden tereşşuh ettiğinden ilmîdir. Hiçbir mesuliyet yükletilemez. Bir misal:

   Üstadım Bediüzzaman, Rusya’ya esir düştüğü zaman kampta önünden geçen Nikola Nikolaviç’e ehemmiyet vermiyor, yerinden kımıldanmıyor. Başkumandanın nazar-ı dikkatini çekiyor. Tekrar bir bahane ile önünden geçiyor, yine kımıldanmıyor. Üçüncü defasında önünde duruyor, tercüman vasıtasıyla aralarında şöyle bir muhavere geçiyor.

   Nikola Nikolaviç:

   –Beni tanımadılar mı?

   Bediüzzaman:

   –Evet, tanıyorum, Nikola Nikolaviç’tir. Çarın dayısıdır, Kafkas cephesi başkumandanıdır.

   Nikolaviç:

   –O halde ne için hakaret ettiler?