Yahudî ve Nasranî ve Mecusîlere, hususan şimdi bolşevizm perdesi altındaki anarşist ve mürted ve münafıklara, hürriyet-i vicdan, hürriyet-i fikir bahanesiyle ilişmediğiniz halde; ve İngiliz gibi Hristiyanlıkta mutaassıb, cebbar bir hükümetin daire-i mülkünde ve hâkimiyetinde milyonlarla müslümanlar her vakit Kur’an dersiyle İngilizin bütün bâtıl akidelerini ve küfrî düsturlarını reddettikleri halde, onlara mahkemeleriyle ilişmediği ve her hükümette bulunan muhalifler, alenen fikirlerinin neşrinde, o hükümetlerin mahkemeleri ilişmediği halde; benim kırk senelik hayatımı ve yüz otuz kitabımı ve en mahrem risale ve mektuplarımı; hem Isparta hükümeti, hem Denizli Mahkemesi, hem Ankara Ceza Mahkemesi, hem Diyanet Riyaseti, hem iki def’a belki üç def’a mahkeme-i temyiz tam tedkik ettikleri ve onların ellerinde iki-üç sene Risale-i Nur’un mahrem ve gayr-ı mahrem bütün nüshaları kaldığı ve bir küçük cezayı icab edecek bir tek maddeyi göstermedikleri, hem bu derece zafiyetim ve mazlûmiyetim ve mağlûbiyetim ve ağır şerait ile beraber, iki yüz bin hakiki ve fedakâr şakirdlere, vatan ve millet ve asayiş menfaatinde en kuvvetli ve sağlam ve hakikatlı bir rehber olarak kendini gösteren Risale-i Nur’un elinizdeki mecmuaları ve dört yüz sahife müdafaatımız masumiyetimizi isbat ettikleri halde; hangi kanun ile, hangi vicdan ile, hangi maslahat ile, hangi suç ile bizi ağır ceza ve pek ağır ihanetler ve tecridlerle mahkum ediyorsunuz? Elbette mahkeme-i kübra-i haşirde sizden sorulacak!..
İkincisi: Beni cezalandırmak için gösterdikleri bir sebep: Benim tesettür, irsiyet, zikrullah, taaddüd-ü zevcat hakkında Kur’an’ın gayet sarih ayetlerine, medeniyetin itirazlarına karşı onları susturacak tefsirimdir. On beş sene evvel, Eskişehir Mahkemesine ve Ankara’ya mahkeme-i temyize ve tashihe yazdığım ve aleyhimdeki kararnamede yazdıkları bu gelen fıkrayı; hem haşirde mahkeme-i kübraya bir şekva, hem istikbalde münevver ehl-i maarif heyetine bir ikaz, hem iki defa beraetimizde insaf ve adaletle feryadımızı dinleyen mahkeme-i temyize el-Hüccetü’z-Zehra ile beraber bir nevi lâyiha-i temyiz, hem beni konuşturmayan ve seksen hatasını isbat ettiğimiz garazkârane ithamname ile beni, iki sene ağır ceza ve tecrid-i mutlak ve iki sene başka yere nefy ve göz nezareti hapsiyle mahkum eden heyete aynen o fıkrayı tekrar ediyorum:
