(Zübeyr’in mahkemede okuduğu müdafaası gibi,

parlak medhiyesi inşâallah onları takdir ve tahsine

sevketmiş ki, taaccüble kararnamede yazmışlar.)

   Zübeyr Gündüzalp'ın daktilo ile yazdığı “Gençliğimiz, hak ve hakikati öğreten malûmat ve en yüksek ahlâk istiyor.” adlı bir formasında, onuncu sahifede: Risale-i Nur yirminci asrın müslümanlarını ve bütün insanları koyu fikir karanlığından kurtarmak için müellifinin kendi ihtiyarıyla değil, büyük yaratıcımızın ihtarıyla yazılmış bir şaheserdir.

   On ikinci sahifede: Risale-i Nur’a hizmet eden birisine denilse: Risale-i Nur yerine şu kitabları kopya et de, Ford’un servetini sana vereyim. O, Risale-i Nur satırlarından kaleminin ucunu bile kaldırmadan şöyle cevab verir: “Dünya servet ve saltanatının hepsini verseniz kabul etmem.”

   On beşinci sahifede: “Dürüst fikirli yazarlara bağlılığımızın derecesi yüz ise, Bediüzzaman gibi dünya ve ahiretimize rehberlik eden büyük bir şahsiyete bir kentrilyondur, sonsuzdur.”

   On ikinci sahifede: “Risale-i Nur’un şahs-ı manevîsi, asrın içtimaî ve ruhî ve dinî hastalıklarını teşhis etmiş ve müzminleşmiş içtimaî illetleri tedavi edecek şekilde Kur’an-ı Hakîm’in hakikatlerini ilahî bir emirle, bu zamanda yaşayan bütün insanlara arz etmiştir.”

   Kırk dördüncü sahifede: “Bediüzzaman, bu risaleleri bir sene okuyan bu zamanın mühim bir âlimi olabilir demiştir. Evet, öyledir.”

   Elli dördüncü sahifede: “Risale-i Nur okuyan hâkimlerin isabetsiz karar verdikleri görülmüyor.” denilmektedir.

***