On iki sene sonra en müdhişi dünyayı terk ettiği gibi; İkinci Harb-i Umumînin çıktığı ve o dehşetli şahsın (Açıkça anlaşılmaktadır ki, bu şahıs Atatürk’tür) dünyadan gitmesiyle şimdi de onun mesleğinin geri çekildiği ve bir kısmının o mesleğin aleyhinde, din lehinde resmen çalıştığı ve ehl-i İslâmın istibdad-ı mutlakadan bir derece kurtulmasının aynı tarihlerde vuku bulması, o surenin bir lem’a-i i’cazıdır.” deniyor.
Yine Said’in bir mektubunda, Husrev'in cezasından bahisle: “Öyle şahısların zâhirî cezalarının ehemmiyeti yoktur. Çünkü üç adliye ve merkez-i hükûmet ve Diyanet Riyasetinin bazı keyfî kanunları bizi mesul ve mahkûm ettikleri halde, Nurlardaki hakikate karşı mağlub olup ilişmediler. Yoksa yüz cihette bizi mesul edebilirlerdi. Fakat hakikat galebe etti. O cüz’î şahıslar, teferruattan olduklarından hakikati anlamamışlar.” deniyor. Said’in bir mektubunda: “Nazif sadakatinde Mustafa Osman’ın Kastamonu Nurcuları namına gönderdiği iki mecmuayı da aldık” deniyor.
Ziver Gündüzalp'ın daktiloyla yazdığı “Gençliğimiz, hak ve hakikati öğreten malumat ve en yüksek ahlâk istiyor” adlı bir formasında, 10’uncu sahifede, “Risale-i Nur, yirminci asrın müslümanlarını ve bütün insanları koyu fikir karanlığından kurtarmak için müellifinin kendi ihtiyarıyla değil; büyük yaratıcımızın ihtarıyla yazılmış bir şaheserdir.”
12’inci sahifede: “Risale-i Nur’a hizmet eden birisine dense: Risale-i Nur yerine şu kitapları kopya et de, Ford’un servetini sana vereyim. O, Risale-i Nur satırlarından kaleminin ucunu bile kaldırmadan şöyle cevap verir: Dünya servet ve saltanatını verseniz kabul etmem.”
15’inci sahifede: “Dürüst fikirli yazarlara bağlılığımızın derecesi on ise, Bediüzzaman gibi dünya ve ahiretimize rehberlik eden büyük bir şahsiyete bin kentrilyondur, sonsuzdur.”
20’inci sahifede: “Risale-i Nur şahs-ı manevîsi, asrın içtimaî, ruhî ve dinî hastalıklarını teşhis etmiş ve müzminleşmiş içtimaî illetleri tedavi edecek şekilde Kur’an-ı Hakim’in hakikatlerini ilâhî bir emirle bu zamanda yaşayan bütün insanlara arz etmiştir.”
