Rasih Çetin’in dosyasında, Said’in bir mektubunda: Sanıklarından “Hıfzı, Safranbolu’nun Küçük medresesinin bir kahramanı olarak” vasıflandırılıyor.

   Rıfat Filizer’in dosyasında, Rıfat’ın Sabri Halıcı'ya yazdığı bir mektupta: “Gençlik Rehberi’ni aldığı, Ankara Risale-i Nur Talebeleri namına teşekkür ettiği; Nur faaliyetinin ümid verici olduğu”; Safranbolulu Mustafa Osman’dan aldığı bir mektupta: “Profesör Münif Çelebi ve yarbay mütekaidiyle görüşmesinin tavsiye edildiği; Ahmed Kemaleddin Pala ve oğluna Risale-i Nur’u verdiği; Mustafa Hulûsi Efendi’nin müridlerinin birinin de Nur’la meşgul olduğu müjdelenerek faaliyetin mükemmel olduğu, üniversite ve diğer mektebler öğretmen ve talebelerine tevsi edilmek üzere Nur risalelerinin gönderilmesi, bunların seksen ile yüz forma halinde tevzi edecekleri; kendisinin yazmakta olduğu risalenin de bitmek üzere olduğu” yazılıyor.

   Nebi Uluçay’ın dosyasında, Said Nursî imzalı bir mektupta: “Otomobil ile gelen on beş Sikke-i Gaybiye ve elli Rehber’i aldım. Casus polislerin dikkati altında çare bulamadım ki, Hafız Ali, İbrahim ve Mustafa kardeşlerimi yanıma alayım. Onlar buradan hareket ettikten sonra bir parça tatlı teberrük bırakmışlar. İki köyün namına mübarek ilâç gibi kabul ettim. Fakat kaideme muhalif olmamak için ne arzuları varsa benim bedelime onlara verilsin. Onların mübarek kaplarını da yine onlara bir teberrük olarak gönderiyorum. Bu defa gizli düşmanlarımızın planlarıyla Nurların fütuhatlarına sed çekmemek için ihtiyat, tesanüd, metanet lazımdır. Hiç şevkiniz kırılmasın, merak etmeyiniz, inayet-i ilâhiyenin bu defa bizi muhafaza ettiği kat’î tahakkuk etti.” deniyor.

   Ve mektubun altında yazılan bir haşiyede: “Bu defa bana mahkemede sordukları pek çok manasız sualler içinde, ‘Ne ile yaşıyorsun?’ dediler. Dedim ki, iktisad bereketiyle... Bir vakit Isparta’da bir Ramazanda; bir ekmek, bir kilo torba yoğurdu, bir kilo pirinç ile yaşayan bir adam, maişet için dünyaya tenezzül etmez ve hediyeyi de kabul etmeye mecbur olmaz, dedim.” diyor.

   Hamid Gürsoy’un dosyasında, Said Nursî imzalı bir mektupta: “Husrev ve Tahirî gibi vazifelerini tam yapan ve onların sisteminde diğer bir nurcuyu Sulh Mahkemesine vermenin neticede büyük bir inayet ve fütuhat olacağı; Ankara’da Mustafa Kemal’in şiddet ve hiddetle divan-ı riyasete girip;