iştirak etmek niyetiyle kağıdını kendisi verdiği İşaratü’l-İ’caz tefsirini; hem üç yüz otuz beş senesinde İstanbul’da tab’edilen Katre, Şemme, Habbe, Habbenin Zeyli ve Ankara’da Yeni Gün Matbaasında Zeylinin Zeyli ve Ankara Matbaasında tab’edilen Hubab ve İstanbul’da tab’edilen Zühre ve Şu’le gibi risaleleri havi Arapça matbu bir mecmuamı ve İstanbul’da on beş sene evvel tab’edilen Sünuhat isminde kıymettar iki matbu risalemi ve hem biraderzadem Abdurrahman tarafından on beş sene evvel İstanbul’da tab’ettirilen Tarihçe-i Hayat’ımın bir kısmına ait matbu risalemden üç nüshası tamam ve beş altı nüshası noksan kitablarımı ve hem de İstanbul’da yeni huruf çıkmadan evvel tab’ettirdiğim Onuncu Söz namında gayet kıymettar haşri ve kıyameti gündüz gibi isbat eden risalemi ve daha bilmediğim hususî ve şahsî ve imanî evraklarımı ve risalelerimi tekrar iade etmek üzere o taharri neticesinde alıp götürdüler.

   Bu taharriyatta o kadar ileri gidildi ki, altı ay evvel oturduğum köşkten şimdiki oturduğum köşke nakledince, sandalye, şişe, demir ve sair eşyaya aid listeye varıncaya kadar aldılar ve el’an da iade edilmedi.

   Dokuz seneden beri bu memlekette ve bu kadar dostlarımla temas ettiğim halde şimdiye kadar hiçbir cürüm bana isnad edilmedi ve hiçbir vukuatım da olmadı ve hayatımda daî-i şüphe hiçbir emare vücud bulmadı ve menfiliğim de sebepsiz ve ancak ihtiyat ve tevehhüm yüzünden olmakla, inziva ettiğim bir mağaradan çıkartılarak menfilerle birlikte nefyedildim. Bu müddet zarfında siyasetle ve dünya ile alâkam olmadığına bu memleketteki dokuz senelik tarz-ı hayatımın şehadetiyle beraber, risalelerimde gerek emniyet dairesi ve gerekse hükûmet dairesi daî-i şüphe bir şey bulamadıklarıdır. ^(Haşiye) Eğer bir cürmüm varsa, dokuz seneden beri mütemadiyen