tenkid görmeyerek ve Diyanet Reisi “kıymetli eser” diye camekânına koyduğu mezkûr mecmuaların okunup yazılmasında bir mahzur olmadığı anlaşılmakla, Husrev Altınbaş'tan bir Zülfikar ve Asâ-yı Musa mecmuası istedim.”Bununla beraber, fazla varsa birkaç tane gönder; bazı isteyen olursa veririz.” dedim. Bunun üzerine Husrev Altınbaş da bir Zülfikar ve altı Asâ-yı Musa gönderdi. Zülfikar’ı bilmediğim bir arkadaş aldı. Asâ-yı Musa’lar da elinizdedir.
5- On tane Eskişehir’de tab’edilmiş ve resmî makamdan geçmiş Gençlik Rehberi geldi. Bunları da isteyenlere verdim. Bu meyanda ismi geçen ve gizlenmeyen mecmua ve risaleleri, biri satmış ve okumuş diye suç sayılmasını hiçbir adalet bunu suç sayıp, bizim gibi çoluk-çocuk sahiplerini perişan etmez.
6- Husrev Altınbaş’ın bana yazdığı bir mektupta, “Faal, gayyur, kahraman kardeşim” demesine gelince: Husrev Altınbaş’a yazmış olduğum mektupta Mucizat-ı Ahmediye Risalesi’yle, Mirac Risalesi’ni istedim. Ve “Bunları derhal yazar, iade ederim” dememden memnun kalmasından neşet etmiş ve benden hoşlandığını bildirmek gayesiyle söylenmiş bir söz olsa gerektir. Bu da benim için bir suç teşkil edilmesi, mucib-i hayrettir.
7- Üstadımız Hoca Efendi’nin, Husrev Altınbaş eliyle bana gelen bütün mektuplarının hepsini okudum. Bu gelen mektuplarda, Hoca Efendi’nin hiçbir siyasetle ve cemiyet teşkili ve halkı teşvik edici hiçbir gaye gütmediği kanaatini edinerek, yalnız uhrevî ve ahlâkî bakımdan ve iman telkini gibi gayet hoş ve güzel, bilhassa bütün millet içinde ihtiyaç duyulacak telkinattan başka bir şey anlamadım ve bilmiyorum. Aynı zamanda, bende yakalanan mektuplar elinizdedir, okumuşsunuzdur. Benim için, “Said Nursî’nin talebeliğiyle kalmayıp, fikrine iştirak etmiştir.” diye suçlandırılmaklığım hiçbir cürüm teşkil etmeyeceğine, velev ki fikrine iştirak etsem, onun fikrinde hiçbir fenalık ümit etmediğimi bütün imanımla tasdik ederim. Küre-i arz yüzünden adalet kalkmamış ise, bu acib lekeyi hiçbir adliye kabul etmez ve kendini kirletmez.
Sayın hâkimler,
Bize isnad edilen cemiyetçilik ve siyasetçilik ve halkı teşvik edici ve devletin asayişini bozmak olan bu suçlar; şan ve şeref ve menfaat kazanılması için takip edilen bir gayedir. Halbuki Risale-i Nur, bizi, böyle fani ve
