hiçbir maslâhat, hiçbir menfaat ve idare ve asayişi alâkadar edecek hiçbir faide bulunmadığı halde hem benim, hem arkadaşlarımın bir sebeb-i ittihamımız gösterilmiş. Acaba dünyada hiçbir kanun, hiçbir maslâhat, hiçbir usul bu pek manasız ittihamı bir suç sayabilir mi?

   Üçüncü medar-ı ittiham: “Emirdağ’ında, emniyeti ihlâle teşviktir.” Buna karşı itiraz ise;

   Evvelen: Hem buradaki mahkemeyi, hem Ankara’nın altı makamatına bu mahkemenin malûmat ve müsaadesiyle verilen ve cerhedilmeyen itiraznamemdir. Onu, aynen şimdi iddianameye karşı itiraz olarak izhar ediyorum.

   Saniyen: Emirdağ’ında, orada bütün benimle konuşan zatların şehadetleriyle ve ahalinin ve zabıtanın tasdikiyle, beraetimden sonra bütün kuvvetimle inzivamda dünya siyasetine karışmaktan çekinmişim; hattâ telifi ve muhabereyi de bırakmıştım. Yalnız tekrarat-ı Kur’aniye ve meleklere dair iki nükteden başka telif etmedim. Ve haftada bir tek mektup bir yere Nurlara teşvik için yazardım; hattâ müftü olan öz kardeşime ve yirmi sene yanımda talebelik eden ve beni çok merak eden ve bayram tebrikleri yazan o biraderime üç senede üç-dört mektup yazdım, memleketimdeki biraderime yirmi senede hiç yazmadığım halde, iddianame beni emniyeti ihlâl suçuyla ittiham edip ve cerbezeyle eski nakaratı tazeleyerek, “İnkılaba karşı geliyor.” demiş. Buna karşı deriz:

   Yirmi sene zarfında yirmi bin Nur nüshalarını merak ve kabul ile okuyan yirmi bin, belki yüz bin adamdan altı mahkeme ve alâkadar on vilâyetin zabıtaları emniyeti ihlâle dair hiçbir maddeyi kaydetmemesi gösteriyor ki, hakkımızda binler ihtimalden ancak bir tek ihtimal ile bir imkâna kat’i vukuat nazarıyla bakıyor. Halbuki iki-üç ihtimalden bir ihtimal olsa, eseri görülmezse hiçbir suç olmaz. Hem binler ihtimalden bir ihtimal değil, belki her adam, hem aleyhime hücum eden müddei çok adamları öldürebilir, anarşist ve komünist hesabına emniyeti, asayişi bozabilir, emniyeti ihlâl edebilir. Demek böyle pek acib ve ifratkârane imkânatı vukuat yerinde istimal etmek adliyeye ve kanuna karşı ihanettir. Hem her hükûmette muhalifler bulunur. Yalnız fikren muhalefet bir suç olmaz. Hükûmet ele bakar, kalbe bakmaz ve bilhassa vatan ve millete zararsız çok hizmeti ve faidesi bulunan ve sonra hayat-ı içtimaiyeye karışmayan