DENİZLİ MAHKEMESİNİN İTTİFAKLA VERDİĞİ

KARAR SURETİDİR

   Şahidlerin ifadeleri de, maznunlara atfen ve isnad olunan suçu işledikleri hakkında adem-i malumat beyan etmişlerdir. Bilhassa Ankara Ağır Ceza Mahkemesi âzasından Emin Büke’nin riyaseti altında ehl-i vukuf intihab olunan Ankara Diyanet İşleri Müşavere Heyeti âzasından dersiam profesör Yusuf Ziya Yörükan ve Ankara Dil-Tarih Fakültesi Şarkiyat Enstitüsü müdürü Necati Lügal ve Türk Tarih Kurulu ve Türk-İslâm Kitapları Derleme Heyeti âzasından Yusuf Aykurt tarafından tanzim kılınan evrak arasında mevcud raporlarında:

   “Said Nursî’nin yegân yegân tedkik olunan risale ve kitaplarında; halkı, din ve mukaddesatı âlet ederek devletin emniyetini ihlâle teşvik etmek veya cemiyet kurmak kastında olduğunu gösterir bir sarahat ve emare olmayıp, kendisini yegâne âlim mahiyetinde göstermekle meraklı bir tavır takındığı.

   Mevkuflardan Said Nursî’nin mensublarına gelince; onlar, Said Nursî’nin zihnen normal olduğu bir zamanda ilmî ve ekseri vâkıfane eserlerine kapılarak; cezbe ve ruhî heyecan halinde yazdığı gayr-ı ilmî eserlerine aldanmışlar. Ve onlardan dahi din meselelerini ve Kur’an hakikatlerini öğreneceğiz diye safiliklerinden peşine düşmüşler. Ve bunlar hüsn-ü niyet sahipleri olup, sırf dinî itikad yüzünden Said’e ve okudukları risalelere bağlılık göstermekte ve bu maksadla yaptıkları muhabere mektuplarının münderecatında hükûmete karşı kötü maksad beslemedikleri ve bir cemiyet veya tarikat kurmak fikriyle hareket etmedikleri” anlaşılmış olduğu görülmüş ve her ne kadar evrak arasında mevcud, sorgu hâkimliğince Denizli ehl-i vukuf raporunda, (Said Nursî’nin bazı âsarından istidlâl tarikiyle ve mesnedsiz olarak) “Kendisinin ve mensublarının, hükûmete karşı kötü bir maksad besledikleri” beyan olunmakta ise de...