بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

                                                                                                                   (Ahmed Feyzi'nin müdafaasıdır)

DENİZLİ AĞIR CEZA MAHKEMESİ YÜKSEK RİYASETİNE

   1- İddia makamı bizi zorla cemiyetçi yapıp bir kısım temiz ve fazilet aşığı vatandaşları her ne bahane olursa olsun tecziye ettirebilmek kasdıyla bir türlü cemiyetçilik teranesini el’ân bırakmıyor. Halbuki ne sahafat-ı muhakeme ve ne de vesaikin tedkiki, iddia makamının bu iddiasını haklı çıkaracak sarih ve müsbet hiçbir delil tesbit etmiş değildir. İddia makamının vatandaşları mutlaka cezalandırabilmek arzusunun bir ifadesi olan bu son talebi, hiç olmazsa evrak-ı davanın layıkıyla tedkikinden mütehassıl ve bîtaraflıkla hazırlanmış bir kanaat olsa idi bir derece isabetli olurdu. Halbuki maalesef bu talep; evrak okunmadan, vatandaşların mukadderatı üzerinde durulmadan ve çok adlî hataları ve iltizamkârlıkları da muhtevi olarak serd edilmiştir.

   Meselâ: İlk iddianamede şahsım için serd edilen birçok indî ittihamlar meyanında “195 parça kitabın yed’imde bulunması keyfiyeti” vardı ki, buna sorguya verdiğim ve bilâhare iki defa mahkeme-i âliyenize sunduğum itiraznamede cevap verilmiş. Bunlar kütüphanemin mevcudu olan mütenevvi dinî, ilmî, felsefî, fennî âsar olduğu izah edilmiş. Ve hattâ bu âsarın bir listesi evrak arasında yoksa, bunların esamisinin hakikatın tavazzuhu namına Aydın’dan sorulması taleb edilmişti. Fakat, hem de daktilo ile üç nüshası dava evrakı arasında mevcud olan bu dilekçem okunmadığı için son talepte de yine aynı ittihamla karşılaşmış bulunuyorum. Vatandaşın mukadderatı üzerinde bu kadar lâubaliyane kayıtsızlık cidden şayan-ı esef bir manzaradır.

   2- Makam-ı iddianın bizim vaziyetimizi anlamadığı ve anlamak istemediği meselelerden birisine lâikliğin telâkkisi tarzında rastlanır. Memleketimizde en çok sû-i tefsire ve sû-i istimale uğrayan bu tabir, devlet rejiminin