Hoca Efendi’nin eserlerini ıslâh-ı nefs için okudum. Bu eserler, sırf iman ve Kur’an ve namazdan bahseder. Evimin aranmasında, ne mektup ve ne de Risale çıkmamıştır. Beraatimi isterim.

Hilmî

***

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

(Kastamonulu Mehmed Feyzi'nin ifadesidir)

   [Birinci, ikinci celselerde mahkemede söylenmiştir.]

   Efendim,

   Yed’inde beş yüz seksen cild kitab-ı ilmiye ve diniye bulunduğu resmen sabit olan bir insanın ilme ne kadar müştak ve hakikate ne kadar âşık olduğuna başka bir delile lüzum yoktur. Böyle bir insanın yakınında bulunan bir din âliminin ilminden alâkasız kalması elbette düşünülemez.

   Milletin saadet ve selâmetini yegâne hedef tanır, dünyevî hiçbir emel taşımaz muhterem bir zatın hizmetini edişim ve füyuzat-ı ilmiyesinden istifade etmek kasdını güdüşüm büyük bir cürüm telâkki edilmiş. Ben, Risale-i Nur müellifini beş senedir tanırım. Üç senedir mütemadiyen hakaik-i imaniye ve Kur’aniyeyi ders almak için yanına gittim. Ve eserlerinin ekserisini okudum. Ve ne eserlerinde ve ne kendi fikirlerinde bize isnad edilen tarikat ve cemiyetle alâkadar bir emare bile görmedim. Ben yüksek seciyeli Türk milletinin bir ferdi ve bu vatanın bir evlâdıyım. Heyet-i hâkimenin huzurunda asla yalana tenezzül etmem. Hem kendimi huzurunuzda bir suçlu olarak değil, belki sadık bir şahid olarak biliyorum. Yemin ederim ki, isnad edilen cemiyet ve tarikatla alâkadarlık yoktur.