Muhterem heyet-i hâkime,

   Şurada şahid bir dindar-ı İslâm sıfatıyla ve Türk kanununun iktizası sebebiyle derim ki: Risale-i Nur tarikat değil, tasavvuf olsun; dünyevî bir gayesi kaydedilmiyor ki, cemiyet olsun. Belki, siyasî ihtilâslardan men’eden bir hakikat-ı ilmiyedir. Ve bir heyet-i ilmiye tedkik ederse anlaşılır ki, şimdiye kadar yazılan eserlerin fevkindedir.

   Ezcümle: Haklarında ehl-i vukufun bir tek harf bile kaydetmediği Yirmi Beşinci Söz, Kur’an’ın kelâmullah olduğunu öyle güzel isbat eder ve Onuncu ve Yirmi Dokuzuncu Sözler melâike ve ahiretin vücudlarını kör gözlere de gösterecek derecede isbat ve tavzih eder ve bunlara mümasil Otuz İkinci Söz ve diğerleri hakaik-i ilâhiye ve kevniyeyi öyle vazıh bir surette serd ve beyan ederler ki, en büyük bir âlim ile ve bir feylesof ile ve benim gibi bir ibtidaî tahsilli kimseler dahi onlardan çok müstefid olur. Ve hattâ bin senedir çok itirazlara maruz kalan “Sevr ve Hût” meselesini akıllara hayret verecek derecede isbat ve izah eyler ki; eğer bu gibi ilmî ve dinî eserleri okuyup dinini ve imanını takviye etmek bir cezayı müstelzim ise maaliftihar kabul ediyorum.

   Ölüm, Denizli Hapishanesinde de var, memleketimde aile ocağında da var olduğuna çok vakıalarla herkes gibi ben de şahid ve kaniim. Ve eğer kanun-u adalet hakkımızda tam tecelli ederse vesile olanlara “Allah sizlerden razı olsun” derim.

                                                                                                                                         Halil İbrahim

***