Evet, ben yüksek mahkemenize arz ediyorum ki: Bizler hakikaten ehl-i garazın kurbanı, bîgünah kimseleriz. Hem, içimizde esaretin acısını tatmış olanlar var. Millet ve hükûmet mefhumunun ne demek olduğunu bilmiyorlar değiller. Eski cezamıza yeni bir ceza daha ilâve etmekle bizi daha çok ezmeyiniz. İşte Eskişehir Mahkemesinde söylediğim şu sözlerimi şimdi yüksek mahkemenizde de tekrar ediyorum: Bize üstadımız tarikat dersi vermiş değildir. Hem Üstadımız yalanı irtikâb etmezler. Siyaseti çoktan terkettiğini daha Isparta’da iken kerratla ağızlarından işittim. Hem de biz hiçbir cemaatin mensublarından değiliz. Ancak şu müslüman milletin dindar bir ferdiyiz.

                                                                                                                                               Husrev

***

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

                                                   (Denizli Hapishanesinde mevkuf iken vefat eden şehid merhum

                                                                Hafız Ali'nin Denizli Mahkemesinde söylediği ifadesidir)

   Efendim,

   Ben Isparta’da hâkim ve müdde-i umumilikte hak ve hakikatin bütün bütün aksine olarak Risale-i Nur’a karşı asılsız bir ittiham gördüğümden Risale-i Nur’dan kaçmak değil, belki o ittihamdan çekinmek için sordukları suallere, “Ben değilim” dedim. Hatta o müdde-i umumî, kanunsuz bana yemin vererek “Risale-i Nur’da yazılı Hafız Ali sen değil misin?” dedi, sükût edip yemin etmediğim halde; bura sorgu hâkimliğinde hamiyet-i İslâmiyeyi taşıyan âlî bir vicdan hissettiğimden adalet ve hakikatın tecelli edeceğini ümid edip, “Risale-i Nur’da yazılı Hafız Ali benim” dedim. Ben, Risale-i Nur’u hakaik-i imaniye ve Kur’aniye ve kevniyeyi kat’î bürhanlarla izah edip, insanların yüzünü ahirete çevirip, dünyadan ziyade ahireti sevdiren mukaddes bir eser bulup binler menfaat görmüşüm.