31 Mayıs 944 çarşamba günü, mahkemede bir saat devam eden müdde-i umumînin okuduğu iddianamesine karşı, iki dakikada hazırlanan ve okunan bir mukabeledir.

   Efendiler,

   Yirmi sene bir mazlumiyet hayatında, yüz kitaplarında, en mahrem mektub ve risalelerinde asabiyetle bil’iltizam onu mahkûm etmek fikriyle yalnız sekiz-dokuz sehivli bahanelerden başka bulmamaları gösteriyor ki: Risale-i Nur mahkûm olamaz. Kim var ki, yirmi sene mazlumiyet hayatında, bin yanlışı olmasın. Bu mahkeme, yalnız bu hazır zamanı değil, belki istikbalin dehşetli tenkid ve itirazlarını nazara almalı; öylece muhakeme etsin.

***

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

    Reis Beyefendi,

   Ankara makamatına ve reis-i cumhura istida suretinde gönderdiğim müdafaanamemi ve başvekâletin de bunu ehemmiyetle kabul ettiklerini gösteren cevabî mektubunu rabten sunuyorum, takdim ederim. Makam-i iddianın aleyhimizde beyan ettiği asılsız, ittihamkârane evhamın kat’i cevabları bu müdafaatımda vardır. Sair yerlerin garazkârane ve sathî zabıtnamelerine bina edilen buranın ehl-i vukuf raporunda o kadar hilâf-ı vaki ve mantıksız çok sözler vardır ki, onlara karşı bu itiraznamem takdim edilmişti. Ezcümle:

   Size evvelce arzettiğim gibi, Eskişehir Mahkemesine, (163’üncü madde ile beni mahkûm etmek istedikleri zaman) demiştim: “Hükûmet-i Cumhuriyenin iki yüz mebusu içinde aynı rakam yüz altmış üç mebusun imzalarıyla Van’daki dârülfünunuma, medreseme yüz elli bin banknot tahsisat kabul etmeleri ve onun ile hükûmet-i Cumhuriye’nin bana karşı olan teveccühü, bu 163’üncü maddeyi hakkımda hükümden iskat ediyor.” dediğim halde, o