yanlıştır, caiz değildir. Hem aynı sahifede, ‘Bana bildirildi, hakikatten haber aldım. Bana böyle denildi...’ gibi sözleri, Aynü’l-İlim şarihi ilhaddan saymıştır.”

   Elcevap: Kur’an-ı Azimüşşanda yüzer âyat ile iman ve amel-i salih ehli, cennet ile tebşir edilmesine binaen, ismi ve şahsıyla değil, belki Kur’an’ın beyanı tarzında fakat müjdeli bir surette Risale-i Nur şakirdlerinin iman ve amel-i salih noktasında ve bilhassa iman-ı tahkikî kazanmalarında ve hüsn-ü hatimelerine binler lisan ile her vakit dua edilmesine istinaden Kur’an-ı Kerim’in belâgatının derece-i i’cazından tereşşuh eden işaratından remzî bir beşaret ve bir müjde telâkki edip, hesab-ı ebced ile tam tevafukunu bir emare göstermek, hiçbir cihetle medar-ı itiraz olamaz.

   Teşekkürnamede beyan olunduğu gibi, Risale-i Nur, bir adamı şahsıyla ve ismiyle tayin edip, cennetlik müjdesini vermiyor. Belki Kur’an’ın yüzer âyatının beşaretine binaen, bu zamanda yüksek derece-i iman ve amel-i salihte bulunan şakirdleri –kim olursa olsun– birkaç ayetin işaret ve müjdeleriyle müjde veriyor. Bunda bir hüküm yok. Ve akide-i Ehl-i Sünnet’e muhalif hiçbir ciheti yok.

   Hem raporda: “Bana bildirildi, hakikatten haber aldım, bana böyle denildi...” gibi sözler; herkes kalbine hatıra nev’inden, hususî ilham kabilinde diyebilir nev’inden tabirattır. Bunların neresinde haram vechi bulunur. Hususan Kur’an nüktelerinin fehminde, Kur’an hakikatinden ihtiyarsız, ilhamî bir surette gelen manalara “Hakikatten haber aldım, kalbime denildi” tabirleri tam yerindedir.

   Raporun aynı sahifesinde: “İlm-i huruf ile ebced hesabıyla hüküm çıkarmak, okunması haram olan ilimlerdendir, diye Reddü’l-Muhtar şarihi demiş”, demişler.

   Elcevap: Sabıkan beyan ettiğimiz gibi, sû-i istimal edilmiş hafî ilimlerden olan ilm-i huruf başkadır, Risale-i Nur’un ebced hesabıyla ve zâhir tevafuk ile hüküm çıkarmak değil, Kur’an’ın meziyetli nüktelerinin ve işaretlerini beyan etmesi bütün bütün başkadır. Bunda da sehiv var.