(Müdafaatımla münasebettar olması cihetiyle

bu bir-iki mektup buraya girmiş.)

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

   Aziz, sıddık kardeşlerim,

   Bize, ihbar edene ve yazana zarar gelmemek için, şimdilik ehl-i vukufun ittifak ile verdikleri kararlarını size göndermeyeceğim. Bu ehl-i vukuf, bütün kuvvetiyle bizi kurtarmak ve ehl-i dalâlet ve bid’iyyatın şerrinden muhafaza etmek için çalışmışlar; bizi, bize isnad edilen bütün suçlardan tebrie ediyorlar. Ve Risale-i Nur’dan tam ders aldıklarını ihsas edip, Risale-i Nur’un ilmî ve imanî kısmının ekseriyet-i mutlaka ile vâkıfane yazıldığını ve Said ise hem samimi, hem ciddi kanaatlerini beyan ederek ondaki kuvvet ve iktidar, isnad edildiği gibi tarikat icadı veya cemiyet kurmak veya hükûmet ile mübareze etmek de değildir, belki yalnız Kur’an hakikatlerini muhtaçlara bildirmek kuvvet ve iktidarıdır, diye müttefikan karar vermişler. Ve gayr-ı ilmî tabir ettikleri mahremlere karşı demişler ki: “Bazen cezbeye ve şuurun heyecanına ve ihtilâl-i ruhiyeye kapılmasından bu eserler ile mesul olmamak lâzım geliyor.” manasını ifham ediyorlar. Ve Eski Said, Yeni Said tabirinde, iki şahsiyet; ikincisinde, fevkalâde bir kuvvet-i imaniye ve ilim ve hakikat-ı Kur’aniye manasını vermişler ve “Bir nevi cezbe ve ihtilâl-i dimağiye ihtimali var.” demişler. Hem bizi şiddetli tabiratın mesuliyetinden kurtarmak, hem muarızlarımızı okşamak için “sem, basar cihetinde halüsinasyon hastalığı ihtimali nazara alınabilir”, demişler. Onların bu ihtimalini esasıyla çürüten, ellerine geçen ve bütün akılları geri bırakan Nur Risaleleri ve bütün avukatlara hayret veren Müdafaa ve Meyve Risaleleri kâfi ve vafi bir cevaptır. Ben çok teşekkür ediyorum ki, bir hadis-i şerifin mazhariyeti bu ihtimal ile bana verilmiş.

   Hem o ehl-i vukuf, bütün kardeşlerimizi ve beni tam tebrie ediyorlar ve diyorlar: “Said’in âlimane ve vâkıfane eserlerine iman ve ahiretleri için bağlanmışlar; hiçbir cihette hükûmete karşı bir suikastlarına dair bir sarahat ve