بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

   Ramazan-ı Şeriften bir gün evvel gizli zındık düşmanlarım beni zehirledikleri zaman, hastalığımın şiddetinden doktorların ihbarıyla hararetim kırk dereceden geçtiği sırada, bu hâdise başıma geldi. Bu da kaza-yı ilâhîdir diye teslimiyetle sabrettim. Aynı bu senenin tarihini gösteren  وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ  ayeti, bütün bu müşkilâta karşı aynı bu senenin tarihini gösterdiği tesellisi, beni kurtardı.

   Bu kaza-yı ilâhînin bir sebebi: Yeni talebelerden bir kısım zatlar, hem benden uzak, hem sırr-ı ihlâsa muvaffak olamadıkları için dünya cihetini Risale-i Nur ile arzu ettiklerinden, bazı menfaat rakipleri yirmi beş sene evvel aslı yazılan ve sekiz sene zarfında bir veya iki defa elime geçen ve aynı vakitte kaybettirilen Beşinci Şua bir yerde elime geçmesiyle o kıskançlar onun ile adliyeyi evhamlandırdılar. Hem aynı vakitte benim muvafakatım olmadan tab’edilen ve nüshaları gelmiş olan Yedinci Şua o Beşinci Şua zannedilerek hükûmete aksetmiş. İki mesele birbiriyle karıştırılmış. Güya kanun-u medeniye karşı bizde bulunmayan o mahrem risale tab’edilmiş diye, ehl-i garaz bir habbeyi yüz kubbe yaparak, gadren bizleri şu hapishaneye sokturmağa sebebiyet verdiler. Ehl-i dünyanın evhamına karşı deriz:

   Matbu Yedinci Şua baştan âhire kadar imandır, ahirete bakar. Aldanmışsınız. Ve gayet mahrem tutulan ve şiddetli taharrilerde bizde elde edilmeyen ve aslı yirmi beş sene evvel yazılan ve ehadis-i müteşabiheyi inkârdan