İşte, zîhayat üstünde olan pek çok hatem-i rabbanîden bir tek hatem, böyle nurunu gösterse ve onun âyatını şöyle okuttursa, acaba birden bütün o hatemlere bakabilsen, görebilsen,  سُبْحَانَ مَنِ اخْتَفٰى بِشِدَّةِ ظُهُورِهِ  demeyecek misin?

   DÖRDÜNCÜ LEM’A: Bak, şu semavatın denizinde yüzen ve şu zeminin yüzünde serpilen rengârenk mevcudata ve çeşit çeşit masnuata dikkat et! Göreceksin ki; her biri üstünde Şems-i Ezelînin taklit kabul etmez turraları vardır. Nasıl hayatta sikkeleri, zîhayatta hatemleri görünüyor ve bir ikisini gördük; ihya üstünde dahi öyle turraları vardır. Temsil, derin manaları fehme yakınlaştırdığından, bir temsil ile şu hakikati göstereceğiz.

   Meselâ, güneş, seyyarelerden tut, tâ katrelere kadar, tâ camın küçük parçalarına kadar ve kar’ın parlak zerreciklerine kadar, şu güneşin misaliyesinden ve in’ikasından bir turrası, güneşe mahsus bir eser-i nuranisi görünüyor. Şayet o hadsiz şeylerde görünen güneşçiklerini, güneşin cilve-i in’ikası ve tecelli-i aksi olduğunu kabul etmezsen, o vakit her bir katrede ve ziyaya maruz her bir cam parçasında ve ışığa mukabil her şeffaf bir zerrecikte, tabiî, hakiki bir güneşin vücudunu bi’l-asale kabul etmek gibi gayet derece bir divanelikle, nihayetsiz bir belahete düşmekliğin lâzım gelir. Öyle de, Şems-i Ezelînin tecelliyat-ı nuraniyesinden “ihya” yani “hayat vermek” cihetinde, her bir zîhayat üstünde öyle bir turrası vardır ki, faraza bütün esbab toplansa ve birer fail-i muhtar kesilseler, yine o turrayı taklit edemezler. Zira, her biri birer mucize-i kudret olan zîhayatlar, her biri o Şems-i Ezelînin şuaları hükmünde olan esmasının nokta-i mihrakiyesi suretindedir. Eğer, zîhayat üstünde görünen o