ve zeminin yüzüne serpilmiş bütün nimetlerin ilânâtıyla, hamd ve medhinizi bildiriyorlar. Hem, rahmet ve nimetin manzum meyveleri ve mevzun yemişleri, senin cûd ve keremine şehadet etmekle, senin şükrünü enzar-ı mahlukat önünde ifa ederler.”

   Sonra, şu kâinatın yüzlerinde değişen mevcudat ayinelerinde, cemal ve celâl ve kemal ve kibriyasının izharına karşı  اَللّٰهُ اَكْبَرُ  deyip, tazim içinde bir aczle rükua gidip, mahviyet içinde bir muhabbet ve hayretle secde edip mukabele ettiler. Sonra o Ganiyy-i Mutlakın servetinin çokluğunu ve rahmetinin genişliğini göstermesine karşı, fakr ve hâcetlerini izhar edip, dua edip, istemekle mukabele edip  وَاِيَّاكَ نَسْتَعٖينُ  dediler. Sonra, o Sâni-i Zülcelâlin kendi sanatının lâtiflerini, harikalarını, antikalarını sergilerle teşhirgâh-ı enamda neşrine karşı  مَاشَاءَ اللّٰهُ  deyip takdir ederek, “Ne güzel yapılmış.” deyip istihsan ederek,  بَارَكَ اللّٰهُ  deyip müşahede etmek,  اٰمَنَّا  deyip şehadet etmek; “Geliniz, bakınız -hayran olarak-  حَىَّ عَلَى الْفَلَاحِ  ” deyip herkesi şahit tutmakla mukabele ettiler. Hem o sultan-ı ezel ve ebed, kâinatın aktarında kendi rububiyetinin saltanatını ilânına ve vahdaniyetinin izharına karşı tevhid ve tasdik edip  سَمِعْنَا وَ اَطَعْنَا  diyerek, itaat ve inkıyad ile mukabele ettiler.