İKİNCİ SIR: Kur’an-ı Mucizü’l-Beyan, hadsiz kesret-i mahlûkatta tezahür eden vahidiyet içinde ukulü boğmamak için, daima o vahidiyet içinde ehadiyet cilvesini gösteriyor. Yani, meselâ, nasıl ki güneş ziyasıyla hadsiz eşyayı ihata ediyor. Mecmu-u ziyasındaki güneşin zatını mülâhaza etmek için gayet geniş bir tasavvur ve ihatalı bir nazar lâzım olduğundan, güneşin zatını unutturmamak için, her bir parlak şeyde güneşin zatını, aksi vasıtasıyla gösteriyor. Ve her parlak şey kendi kabiliyetince güneşin cilve-i zatîsiyle beraber, ziyası, harareti gibi hassalarını gösteriyor. Ve her parlak şey, güneşi bütün sıfatıyla kabiliyetine göre gösterdiği gibi, güneşin ziya ve hararet ve ziyadaki elvan-ı seb’a gibi keyfiyatlarının her birisi dahi umum mukabilindeki şeyleri ihata ediyor. Öyle de,  وَلِلّٰهِ الْمَثَلُ اْلاَعْلٰى , temsilde hata olmasın, ehadiyet ve samediyet-i ilâhiye, her bir şeyde, hususan zîhayatta, hususan insanın mahiyet ayinesinde bütün esmasıyla bir cilvesi olduğu gibi, vahdet ve vahidiyet cihetiyle dahi, mevcudat ile alâkadar her bir ismi, bütün mevcudatı ihata ediyor.

   İşte, vahidiyet içinde ukulü boğmamak ve kalbler Zat-ı Akdesi unutmamak için, daima vahidiyetteki sikke-i ehadiyeti nazara veriyor ki, o sikkenin üç mühim ukdesini irae eden,  بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ  ’dir.

   ÜÇÜNCÜ SIR: Şu hadsiz kâinatı şenlendiren, bilmüşahede, rahmettir. Ve bu karanlıklı mevcudatı ışıklandıran, bilbedahe, yine rahmettir. Ve bu hadsiz ihtiyacat içinde yuvarlanan mahlûkatı terbiye eden, bilbedahe, yine rahmettir. Ve, bir ağacın bütün heyetiyle meyvesine müteveccih olduğu gibi, bütün kâinatı insana müteveccih eden ve her tarafta ona baktıran ve muavenetine koşturan, bilbedahe, rahmettir. Ve bu hadsiz fezayı ve