buhurlanmış ve bunlar ile yazılmışsın. Bütün mesele ve maddelerin, hep sayılı ve saygılıdır. O muntazam ve mükemmel, müzeyyen ve münevver sözlerin, şimdiye kadar yazılan ihtilaflı eserleri büküp hepsini bir yana bırakmış, ancak kendini nazargâh-ı enama arzeylemiştir.

   Şimdi bir nida-yı nuranî ile hitab ederek: “Artık ihtilaf yok, ittihad var. Cansızlar ve camidler devri geçmek üzeredir. Canlılar ve cazipler asrı geliyor. Susunuz!.. Dinleyiniz!.. Şimdi Nur devridir ve Nur hâkimdir. Zulmette boğulan şu asrı ve gelecek asırları, Kur’an’dan aldığım nurumla reyyan edeceğim.” diyor, herkesi imana, her ferdi Allah’a çağırıyorsun.

   EY NUR-U KUR’AN! Ahirzamanda bir kere daha katmerleşerek ve sünbüllenerek âfak-ı cihanı, Kur’an’ın hakikatiyle tenvir ve tezyin ediyorsun! Şimdiye kadar dünyanın yarısını ışıklandıran ey İslamiyet güneşi! Bugün de bütün zemin sükkânını, cehil ve dalâlet ve şirk ve şekavetleri nur-u hidayet ve emn-ü emniyet ve selamete davet ediyorsun. Bu davetin sana kutlu olsun.

Denaet ve enaniyet ve şeytanet gayyasında boğulmak üzere çırpınan bedbahtlara ışıklar serp. Nurlar ve sürurlar ver. Putlarını kendi elleriyle yapıp tapanlara, nursuz ve uğursuz dalâlet deresinde batanlara, zail ve fanileri gönlüne put yapanlara, nefs-i emmare ve heva ve hevasatıyla uğraşırken kurban düşenlere, hakiki hak yolunu açıp hedeflerini göster ve kurtar. Karanlık gecelerde uyumayıp ağlayan ve “Aman yarabbi nur ver!” diye feryad eden aşık ve sadıkların ızdırap ve imdadına koş. Onlara ümid ve teselli ve neş’e ve nur ver. Kör ve sağır, mağlup ve meftun olan ehl-i tabiat ve şirki, medrese-i nur-u imana ve Hâlik-ı arz ve semavat olan Hazret-i Rahman-ı Rahim’e çağır.

   Evet, lisan-ı nurunla “Gel ey tabiatçı! Ey felsefeci! O derin bataklıktan çık, gözünü aç, nuruma bak! Sana tabiat ve felsefenin hakikatını öğreteyim. İlim ve fenlerin asıl ve esası bendedir. Beni güzel okur, güzel dinlersen; bendeki nuranî merdivenle bir saraya erişir ve bir sultana kavuşursun.