Hatime

   Geçen On İki Hakikat, birbirini teyid eder, birbirini tekmil eder, birbirine kuvvet verir. Bütün onlar birden ittihad ederek, neticeyi gösterir. Hangi vehmin haddi var, şu demir gibi, belki elmas gibi on iki muhkem surları delip geçebilsin, tâ hısn-ı hasinde olan haşr-i imaniyi sarssın?  مَا خَلْقُكُمْ وَلَا بَعْثُكُمْ اِلَّا كَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ  ayet-i kerimesi ifade ediyor ki, “Bütün insanların halk olunması ve haşredilmesi, kudret-i ilâhiyeye nisbeten, bir tek insanın halkı ve haşri gibi âsândır.”

   Evet öyledir. Nokta namında bir risalede, haşir bahsinde şu ayetin ifade ettiği hakikati tafsilen yazmışım. Burada yalnız bir kısım temsilâtıyla, hülâsasına bir işaret edeceğiz. Eğer istersen o Nokta’ya müracaat et.

   Mesela,   وَ لِلّٰهِ الْمَثَلُ الْاَعْلٰى  temsilde kusur yok Nasıl ki, nuraniyet sırrıyla, güneşin cilvesi, kendi ihtiyarıyla olsa da, bir zerreye suhuletle verdiği cilveyi, aynı suhuletle hadsiz şeffâfâta da verir.

   Hem şeffafiyet sırrıyla, bir zerre-i şeffafenin küçük gözbebeği, güneşin aksini almasında, denizin geniş yüzüne müsavidir.

   Hem intizam sırrıyla bir çocuk parmağıyla gemi suretindeki oyuncağını çevirdiği gibi, kocaman bir dretnotu da çevirir.

   Hem imtisal sırrıyla, bir kumandan, bir tek neferi bir arş emriyle tahrik ettiği gibi, bir koca orduyu da aynı kelime ile tahrik eder.