Hem o bürhan-ı vahdaniyet, sabık işaretlerde görüldüğü gibi, o kadar kat’î, yakînî ve bâhir mucizeleri ve harika irhasatları ve şüphesiz delâil-i nübüvveti var ve o zatı öyle bir tasdik ediyor ki, kâinat toplansa onların tasdikini iptal edemez.

   Üçüncü Esas: Hem o mucizat-ı bâhire sahibi olan vahdaniyet dellâlı ve saadet-i ebediye müjdecisi, kendi zat-ı mübarekinde öyle ahlâk-ı âliye ve vazife-i risaletinde öyle secayâ-yı sâmiye ve tebliğ ettiği şeriat ve dininde öyle hasâil-i galiye vardır ki, en şedit düşman dahi onu tasdik ediyor, inkâra mecal bulamıyor. Madem zatında ve vazifesinde ve dininde en yüksek ve güzel ahlâkları ve en ulvî ve mükemmel seciyeleri ve en kıymettar ve makbul hasletleri bulunuyor. Elbette o zat, mevcudattaki kemalâtın ve ahlâk-ı âliyenin misâli ve mümessili ve timsali ve üstadıdır. Öyle ise, zatında ve vazifesinde ve dininde şu kemalât ise, hakkaniyetine ve sıdkına o kadar kuvvetli bir nokta-i istinaddır ki, hiçbir cihette sarsılmaz.

   Dördüncü Esas: Hem maden-i kemalât ve muallim-i ahlâk-ı âliye olan o dellâl-ı vahdaniyet ve saadet, kendi kendine söylemiyor, belki söylettiriliyor. Evet, Hâlik-ı kâinat tarafından söylettiriliyor. Üstad-ı Ezelisinden ders alır, sonra ders verir. Çünkü, sabık işaretlerde kısmen beyan edilen binler delâil-i nübüvvetle, Hâlik-ı kâinat, bütün mucizatı onun elinde halketmekle gösterdi ki, o, Onun hesabına konuşuyor, Onun kelâmını tebliğ ediyor. Hem ona gelen Kur’an ise, içinde, dışında kırk vech-i i’caz ile gösterir ki, o Cenab-ı Hakkın tercümanıdır. Hem o kendi zatında bütün ihlâsıyla ve takvasıyla ve ciddiyetiyle ve emanetiyle ve sair bütün ahval ve etvarıyla gösterir ki, o kendi namına, kendi fikriyle demiyor, belki Hâlikı namına konuşuyor. Hem onu dinleyen bütün ehl-i hakikat, keşif ve tahkikle tasdik etmişler ve ilmelyakîn iman etmişler ki, o kendi kendine konuşmuyor; belki