Çünkü meyvenin hayatı, ağacın hayatına delâlet eder. İşte, bak, her asırda ne kadar asfiya ve evliya gibi mükemmel ve kâmil zîhayat ve zînur meyveler vermiş.

   Hem hadsiz müteferrik emarelerden neşet eden bir hads ve kanaatle, Kur’an, hem ins, hem cin, hem meleğin makbulü ve mergubudur ki, okunduğu vakit, onlar iştiyakla pervane gibi etrafına toplanıyorlar.

   Hem Kur’an vahiy olmakla beraber, delâil-i akliye ile teyid ve tahkim edilmiş. Evet, kâmil ukalânın ittifakı buna şahittir. Başta ulema-i ilm-i kelâmın allâmeleri ve İbn-i Sina, *  İbn-i Rüşd *  gibi felsefenin dâhileri, müttefikan, esasat-ı Kur’aniyeyi usulleriyle, delilleriyle isbat etmişler.

   Hem Kur’an, fıtrat-ı selime cihetiyle musaddaktır. Eğer bir arıza ve bir maraz olmazsa, her bir fıtrat-ı selime onu tasdik eder. Çünkü itminan-ı vicdan ve istirahat-i kalb, onun envarıyla olur. Demek fıtrat-ı selime, vicdanın itminanı şehadetiyle onu tasdik ediyor. Evet, fıtrat, lisan-ı hâliyle Kur’an’a der: “Fıtratımızın kemali sensiz olamaz.” Şu hakikati çok yerler de isbat etmişiz.

   Hem Kur’an, bilmüşahede ve bilbedâhe, ebedî ve daimî bir mucizedir. Her vakit i’cazını gösterir. Sair mucizat gibi sönmez, vakti bitmez; ebedidir.

   Hem Kur’an’ın mertebe-i irşadında öyle bir genişlik var ki, bir tek dersinde, Hazret-i Cebrail (a.s.), bir tıfl-ı nevresîde ile omuz omuza o dersi dinler, hisselerini alırlar. Ve İbn-i Sina gibi en dâhi feylesof, en âmi bir ehl-i kıraatle diz dize aynı dersi okurlar, derslerini alırlar. Hatta bazen olur ki, o âmi adam, kuvvet ve safvet-i iman cihetiyle, İbn-i Sina’dan daha ziyade istifade eder.