ayakları yere saplandı, kaldı. Tekrar kurtuldu, yine takip etti. Tekrar atının ayaklarının saplandığı yerden duman gibi bir şey çıkıyordu. O vakit anladı ki, ne onun elinden ve ne de kimsenin elinden gelmez ki ona ilişsin. “el-Aman” dedi. Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm aman verdi. Fakat dedi: “Git, öyle yap ki başkası gelmesin.” ^-1-

   Şu hadise münasebetiyle bunu da beyan ederiz ki: Sahih bir surette haber veriyorlar: Bir çoban, onları gördükten sonra Kureyş’e haber vermek için Mekke’ye gitmiş. Mekke’ye dahil olduğu vakit, ne için geldiğini unutmuş. Ne kadar çalışmışsa, hatırına getirememiş. Mecbur olmuş, dönmüş. Sonra anlamış ki, ona unutturulmuş. ^-2-

   Üçüncü Hadise: Gazve-i Gatafan *  ve Enmar’da, müteaddit tariklerle eimme-i hadis haber veriyorlar ki: Gavres isminde cesur bir kabile reisi, kimse görmeden, tam Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmın başı üzerine gelerek, yalın kılınç elinde olduğu halde, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâma dedi: “Kim seni benden kurtaracak?” Demiş: “Allah.” Sonra böyle dua etti:  اَللّٰهُمَّ اكْفِنٖيهِ بِمَا شِئْتَ  Birden o Gavres, iki omuzu ortasına gaibden bir darbe yer, o kılınç elinden düşer, yere yuvarlanır. Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm kılıncı eline alır, “Şimdi seni kim kurtaracak?” der, sonra afveder. O adam gider taifesine. O pek cüretkâr, cesur adama herkes hayrette kalır. “Ne oldu sana? Ne için bir şey yapamadın?” dediler. O dedi: “Hadise böyle oldu. Ben şimdi insanların en iyisinin yanından geliyorum.” ^-3-

   Hem şu hadise gibi, Gazve-i Bedir’de bir münafık, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâmı bir gaflet vaktinde, kimse görmeden, tam arkasından kılınç kaldırıp vururken, birden Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm bakmış. O titreyip, kılınç elinden yere düşmüş. ^-4-

   Dördüncü Hadise: Manevî tevatüre yakın bir şöhretle ve ekser ehl-i tefsirin