Zehir daha tesir etmeyecektir.'' ^-1- Şu rivayeti çendan İbn-i Hacer-i Askalânî kabul etmemiş, fakat başkaları kabul etmişler.

   Üçüncüsü: Hem dessas Yahudiler, Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâma ve mukarrebin-i sahabeye birden darbe vurmak istedikleri halde, birden gaipten haber verilmiş gibi hadisenin inkişafı ve desiselerinin akim kalması ve o ihbarın ifade ettiği vakıa doğru çıkması ve hiçbir vakit sahabeleri nazarında mütehalif bir haberi görülmeyen Zat-ı Ahmediyenin “Şu keçinin kavli bana söylüyor” demesi, herkesin kulağıyla o keçiden o sözü işitmesi kadar kanaat-i kat’iyeleri olmuş.

   Üçüncü Misâl: Hazret-i Musa aleyhisselâmın “yed-i beyza” ve “asâ” mucizesine nazire olarak, üç hadisede bir mucize-i Ahmediye:

   Birincisi: Hazret-i İmam-ı Ahmed ibn-i Hanbel, Ebu Saidi’l-Hudrî’den tahric ve tashih eder ki:

   Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm, Katâde ibn-i Numan' * a, karanlıklı, yağmurlu bir gecede bir değnek verir ve ferman eder ki: “Sana, lâmba gibi, onar arşın her tarafta ışık verecek. Evine gittiğin zaman bir siyah şahıs gölge göreceksin. O şeytandır. Onu hanenden çıkar, tardet.” Katade değneği alır, gider. Yed-i beyza gibi ışık verir. Evine gider, o siyah şahsı görür, tardeder. ^-2-

   İkincisi: Bir menba-ı garaib olan Gazve-i Kübra-yı Bedir’de, Ukkâşe ibni’l-Muhassını’l-Esedî’nin müşriklerle döğüşürken kılıncı kırıldı. Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm, ona, kılınca mukabil, kalınca bir değnek verdi. Dedi: “Bununla harbet.” Birden, değnek biiznillâh, uzun, beyaz bir kılınç oldu. Onunla harbetti. Hayatı miktarınca, tâ Yemame harbinde şehid oluncaya kadar boynunda taşıdı. Şu hadise kat’îdir. Çünkü Ukkâşe bütün hayatında onunla iftihar etmiş ve o kılınç “el-avn” namıyla meşhur olmuş. ^-3-