İşte, bu sekiz misâl gibi, belki seksen misâl var. Bu sekiz misâl birleştirilse, öyle kopmaz bir zincir olur ki, hiçbir şüphe onu koparamaz ve sarsamaz. Şu cins mucize, umumiyeti itibariyle, yani cemadatın dava-yı nübüvvete delil olarak konuşmaları, manevî tevatür hükmünde yakîni ve kat’iyeti ifade eder. Her bir misâl, mecmuun kuvvetinden, kendi kuvvetinden fazla bir kuvvet daha alır. Evet, zaif bir direk, kuvvetli direklerle omuz omuza geldiği vakit, muhkemleşir. Zaif, kuvvetsiz bir adam, asker olup orduya girse öyle kuvvetleşir ki, bin adama meydan okur.

   ON İKİNCİ İŞARET: On Birinci İşaretle alâkadar olan üç misâl, fakat gayet mühim misâllerdir.

   Birinci Misâl:   وَمَا رَمَيْتَ اِذْ رَمَيْتَ وَلٰكِنَّ اللّٰهَ رَمٰى  nass-ı kat’îsiyle ve ehl-i tahkik umum müfessirlerin tahkikiyle ve umum ehl-i hadisin ihbarıyla, Gazve-i Bedir’de, şu ayet haber veriyor ki: Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm bir avuç toprakla küçük taşları aldı, küffar ordusunun yüzüne attı,  شَاهَتِ الْوُجُوهُ  dedi.   شَاهَتِ الْوُجُوهُ  kelimesi bir kelâm iken onların her birinin kulağına gitmesi gibi, o bir avuç toprak dahi her bir kâfirin gözüne gitti. Her biri kendi gözüyle meşgul olup, hücumda iken, birden kaçtılar. ^-1-

    Hem Gazve-i Huneyn’de, başta İmam-ı Müslim olarak ehl-i hadis haber veriyorlar ki: Gazve-i Huneyn’de, Bedir gibi, küffar şiddetle hücum ederken, yine bir avuç toprak atıp,  شَاهَتِ الْوُجُوهُ  diyerek, her birinin kulağına bir   شَاهَتِ الْوُجُوهُ   kelimesi girdiği gibi, biiznillâh her birinin yüzüne