Osman-ı Zinnureynden, Aşere-i Mübeşşereden, Said ibn-i Zeyd' *  den haber veriyorlar ki:

   Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm, Ebu Bekri’s-Sıddık, Ömerü’l-Faruk ve Osman-ı Zinnureyn ile Uhud Dağının başına çıktılar. Cebel-i Uhud, ya onların mehabetlerinden veya kendi sürur ve sevincinden lerzeye geldi, kımıldandı. Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm ferman etti ki: اُثْبُتْ يَا اُحُدُ فَاِنَّمَا عَلَيْكَ نَبِىٌّ وَ صِدّٖيقٌ وَ شَهٖيدَانِ  Şu hadis, Hazret-i Ömer ve Osman şehid olacaklarına bir ihbar-ı gaybîdir. Şu misâlin tetimmesi olarak nakledilmiş ki: Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm Mekke’den hicret ettiği ve küffarlar takibe çıktıkları vakit, Sebir namındaki dağa çıktılar. Sebir dedi: “Yâ Resulallah, benden ininiz. Korkarım, benim üstümde sizi vururlarsa Allah beni tâzib eder. Onun için korkarım.”

   Cebel-i Hira çağırdı:   يَا رَسُولَ اللّٰهِ اِلَىَّ  “Bana gel.” ^-1-  Bu sır içindir ki, ehl-i kalb Sebir’de havf ve Hira’da da emniyeti hissederler.

   Bu misâlden anlaşılır ki, o koca dağlar birer müstakil abddir, müsebbihtir ve vazifedardırlar. Peygamber aleyhissâlatü vesselâmı tanır ve severler; başıboş değillerdir.

   Altıncı Misâl: Nakl-i sahih ile Abdullah ibn-i Ömer’den haber veriyorlar ki, demiş: Resul-i Ekrem aleyhissalâtü vesselâm minberde hutbe okurken,  وَمَا قَدَرُوا اللّٰهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْاَرْضُ جَمٖيعًا قَبْضَتُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَالسَّمٰوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمٖينِهِ  ayetini okudu. Ve dedi: